Γιατί αποτυγχάνετε στον έρωτα;

Υπάρχει μία ισχυρή πεποίθηση, οπαδοί της οποίας είμαστε και εμείς, καλύτερα να έχεις ερωτευτεί και να έχεις χάσει πάρα να μην έχεις ερωτευτεί ποτέ. Και το να γνωρίσεις τον έρωτα, ακόμα και με τον κίνδυνο να τον χάσεις ή να πονέσεις εξαιτίας του, είναι η πιο υπέροχη εμπειρία που μπορεί να βιώσει η ψυχή.

Όταν νιώθουμε ερωτευμένοι, η ψυχή μας ανοίγεται και τολμάμε πράγματα που πριν ούτε τα ονειρευόμασταν. Όπως είχε πει ο Πλάτων: «Δεν υπάρχει άνθρωπος τόσο δειλός που να μην μπορεί να μεταμορφωθεί σε ήρωα χάρη στον έρωτα». 

Είναι το συναίσθημα αυτό που σε ταξιδεύει, που σε κάνει να μην μπορείς να ασχοληθείς με τίποτα και με κανένα. Μπορείς να κάνεις τα πάντα αρκεί να είσαι κοντά σ΄αυτόν που αγαπάς. Νιώθεις φόβο πως όλο αυτό που βιώνεις μπορεί να τελειώσουν ξαφνικά. Ανησυχείς συνεχώς για τον άλλο και τα συναισθήματά του. Όλες σου οι αισθήσεις είναι τόσο έντονες και δυνατές.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η τρέλα του έρωτα δεν κράτα για πάντα. Με τον καιρό έρχεται και καταλαγιάζει. Σαν να ωριμάζει. Ο ώριμος έρωτας συνεπάγεται περισσότερη ενασχόληση με τον άλλο και λιγότερη ανησυχία. Ζεις πλέον τη σχέση και την αγάπη στο εδώ και τώρα.

Ωστόσο, η σχέση είναι κάτι που μας παιδεύει. Ξαφνικά, πιάνουμε τον εαυτό μας να είμαστε με κάποιον που δεν γνωρίζουμε. Ένταση, προβλήματα, ανησυχία, γκρίνια... συναισθήματα που τελικά μόνο έναν "ώριμο έρωτα" δεν θυμίζουν. Που κάνουν λάθος οι άνθρωποι και αποτυγχάνουν τελικά στις σχέσεις τους;

Την απάντηση στην ερώτηση αυτή έρχονται να δώσουν οι παρακάτω τρεις αιτίες που άλλοτε συνυπάρχουν και άλλοτε μία μόνο αρκεί για να οδηγήσει τη σχέση στο τέλος.

• Καθένα απ΄τα μέλη του ζευγαριού αναζητάει κάτι διαφορετικό (για παράδειγμα, το ένα σταθερότητα και το άλλο περιπέτεια)
• Το ένα μέλος προσπαθεί να αλλάξει ή να βάλει σε καλούπια το άλλο από καπρίτσιο.
• Παρόλο που οι σχέσεις δεν είναι ποτέ απολύτως συμμετρικές, υπάρχει μια πολύ μεγάλη ανισότητα στον κόπο που καταβάλλουν τα δύο μέλη.