Η μέρα είναι Τρίτη κι αυτό σημαίνει αρχικά ότι α) η Παρασκευή είναι ακόμα μακριά και β) ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να μιλήσουμε για σχέσεις, νυν και κυρίως πρώην. Λέμε πρώην, γιατί νέα έρευνα αποκάλυψε πόσο καιρό, τελικά, χρειαζόμαστε για να ξεπεράσουμε όντως μια σχέση του παρελθόντος μας.
Εάν ρωτήσεις 10 ανθρώπους πόσο χρόνο πιστεύουν ότι χρειάζεται για να ξεπεράσουν πραγματικά έναν πρώην, πιθανώς θα πάρεις 10 διαφορετικές απαντήσεις. Τελείως διαφορετικές. Κάποιοι θα πουν μήνες, άλλοι χρόνια, άλλοι μέρες, άλλοι ακόμα και ποτέ. Πολλοί, μάλιστα, πιστεύουν ακράδαντα τη συνηθισμένη έκφραση που λέει ότι χρειάζεται περίπου το μισό της διάρκειας της σχέσης για να το ξεπεράσεις. Το πιστεύουμε;
Πάντως, έρευνα που έγινε τον Μαρτίου και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Social Psychological and Personality Science, έδωσε μια πιο οριστική απάντηση και κάπως μας βοηθάει. Σε μια μελέτη με πάνω από 300 συμμετέχοντες, οι ερευνητές Jia Y. Chong και R. Chris Fraley προσπάθησαν να καθορίσουν το χρονοδιάγραμμα για το πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος για να απεμπλακεί πλήρως από την προσκόλλησή του σε έναν πρώην σύντροφο — και τα τελικά αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά.
Σύμφωνα με τη μελέτη, λοιπόν, η προσκόλληση των συμμετεχόντων στους πρώην τους είχε μειωθεί κατά το ήμισυ μετά από 4,18 χρόνια. Με άλλα λόγια, κατά μέσο όρο, μπορεί να χρειαστεί μέχρι και οκτώ ολόκληρα χρόνια για να ξεπεράσει κάποιος πλήρως έναν πρώην σύντροφο. Όπως εξηγούν οι συγγραφείς, αυτά τα αποτελέσματα επηρεάστηκαν από μια ποικιλία παραμέτρων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η οκταετής χρονική περίοδος επηρεάστηκε κυρίως από δύο παράγοντες: Το στιλ προσκόλλησης και η συνεχιζόμενη ή μη επαφή με τον πρώην.
Και σύμφωνα με το Forbes, 2 είναι οι κύριοι λόγοι πίσω από αυτό.
- Συναισθηματική αποτύπωση της σχέσης
Για πολλούς ανθρώπους, οι ρομαντικές εμπειρίες έχουν διαρκείς νευρολογικές και συναισθηματικές επιπτώσεις. Σύμφωνα με μια έρευνα του 2005, η αγάπη θεωρείται κυρίως μια κατάσταση κινητοποίησης, παρά συναισθηματική — τουλάχιστον για τον εγκέφαλό μας. Ορμόνες όπως η ωκυτοκίνη, η ντοπαμίνη και η νορεπινεφρίνη εκκρίνονται, και όλες συνεισφέρουν στην αίσθηση της προσκόλλησης και της ανταμοιβής. Η εκκρίνουσα ντοπαμίνη, ειδικότερα, μπορεί να έχει νευρολογικές επιπτώσεις που μιμούνται αυτές της εξάρτησης από ναρκωτικά.
Με αυτή την έννοια, δεδομένου ότι ο εγκέφαλος θεωρεί την αγάπη περισσότερο ως κατάσταση κινητοποίησης παρά συναίσθημα, θα προσπαθήσει να κάνει ό,τι μπορεί για να παραμείνει εκεί. Φυσικά, με αυτό το ισχυρό μίγμα νευροδιαβιβαστών, είναι εύκολο για μια σχέση να γίνει το παν στη ζωή μας, καθώς μπορεί να αλλάξει τη λειτουργία του εγκεφάλου μας.
- Μη γραμμική θλίψη
Ακόμα και όταν οι χωρισμοί είναι φιλικοί, μπορεί να μας αφήσουν με ατελείωτα συναισθηματικά υπολείμματα: Επιθυμία να κλειστούμε στον εαυτό μας, έντονο θυμό και βαθιά κατάθλιψη. Αν έχεις ποτέ παρομοιάσει την εμπειρία του χωρισμού με τη θλίψη, έχεις 100% δίκιο. Στην πραγματικότητα, έρευνα του 2020 από το περιοδικό Adultspan Journal επιβεβαιώνει ότι οποιοδήποτε τραυματικό γεγονός στη ζωή, περιλαμβανομένων των χωρισμών, μπορεί να προκαλέσει θλίψη.
Σε πολλές περιπτώσεις, η θλίψη μετά από έναν χωρισμό ακολουθεί ένα μοντέλο πέντε σταδίων:
- Άρνηση: Άρνηση της πραγματικότητας του χωρισμού.
- Θυμός: Ο πόνος μετατρέπεται σε κατηγόρια.
- Διαπραγμάτευση: Επαναλαμβάνεις καταστάσεις και σκέψεις, προσπαθώντας να βρεις τρόπους να σώσεις τη σχέση.
- Κατάθλιψη: Η βαρύτητα της πραγματικότητας σε καταβάλλει.
- Αποδοχή: Αρχίζεις να συμφιλιώνεσαι με το τέλος της σχέσης.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτά τα στάδια σπάνια εξελίσσονται με γραμμικό τρόπο. Μπορεί να νιώσετε ότι έχετε προχωρήσει, μόνο και μόνο να δείτε μια παλιά φωτογραφία ή να μυρίσετε μια γνωστή μυρωδιά και να ξαναζήσετε τη θλίψη.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
