Έγινα ογδόντα δύο ετών στις 11 Νοεμβρίου του 2004. Πως είναι να είσαι γέρος; To παρκάρισμα δίπλα σε ένα άλλο αμάξι είναι εντελώς άτεχνο, και παρακαλώ να μη με παρατηρείτε όταν το αποτολμώ. Και η βαρύτητα είναι λιγότερο φιλική και διαχωρίσιμη απ’ ότι παλιότερα.
Όταν φτάσετε στην ηλικία μου, αν τα καταφέρετε και αν έχετε γίνει γονείς, θα συλλάβετε τον εαυτό σας να ρωτά τα παιδιά σας, τα οποία και αυτά με τη σειρά τους θα είναι μεσήλικες, ερωτήσεις του στυλ «Τι είναι η ζωή;». Έχω εφτά παιδιά, τρία εκ των οποίων είναι ανήψια μου τα οποία υιοθέτησα όταν πέθαναν οι γονείς τους. Έκανα αυτή τη κεφαλαιώδη ερώτηση στο γιο μου τον παιδίατρο. Ο δόκτορ Βόννεγκατ είπε τα εξής στον αδύναμο πατέρα του: « Πατέρα, είμαστε εδώ για να βοηθάμε ο ένας τον άλλο να επιβιώσει αυτού του πράγματος ό,τι και να’ναι».Κατάγομαι από οικογένεια καλλιτεχνών. Και να με λοιπόν που βγάζω τα προς το ζην μου από τις τέχνες. Δεν έχω κάνει καμία επανάσταση. Είναι σαν να ανέλαβα το οικογενειακό βενζινάδικο. Όλοι οι πρόγονοι μου ασχολούνταν με τις τέχνες κι εγώ απλώς βγάζω το ψωμί μου με το συνήθη οικογενειακό τρόπο.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα» του Κερτ Βόννεγκαρτ.
Γόνος γερμανών μεταναστών, ο λογοτέχνης Κερτ Βόννεγκατ γεννήθηκε το 1922. Μεγάλωσε στην Ινδιανάπολη της Ιντιάνα των Η.Π.Α . Ο λόγος του ιδιόρρυθμος και γλυκόπικρος το καταξίωσε ως "παππού της ποπ κουλτούρας". Έφυγε από τη ζωή το 2007.
