Ο Ολυμπιονίκης snowboard, Shaun White, για την ψυχική του υγεία: «Μόνο αδυναμία δεν είναι το να φανείς ευάλωτος»
JTeam
15 Φεβρουαρίου 2022
Ο Shaun White έχει περάσει σχεδόν τη μισή του ζωή ως αθλητής Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν 19 την πρώτη φορά που συμμετείχε, το 2006. Τώρα, στα 35 του, ετοιμάζεται για την Πέμπτη και τελευταία του εμφάνιση στο Πεκίνο και μιλά για τη 16ετή εμπειρία του στην ελίτ κατηγορία.
Όπως αποκάλυψε στο CNBC, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ επειδή η ψυχική υγεία έχει πάψει να αποτελεί ταμπού. «Τώρα πια, συζητώ για αυτήν», εξήγησε. «Είναι κάτι που απέφευγα όταν ήμουν νεότερος, επειδή πίστευα ότι ήμουν ο μόνος που δυσκολευόταν, που έκανε τέτοιες σκέψεις».
Έχει υπάρχει τρεις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης, έχει τραυματιστεί πολλές φορές – το 2018, χτύπησε το κεφάλι του κι έπρεπε να κάνει 62 ράμματα στο πρόσωπό του. Έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, με την υπόθεση να λύνεται εξωδικαστικά το 2019 για αδευκρίνιστο χρηματικό ποσό. Κι ενώ βίωνε τα παραπάνω, υπήρχε η διαρκής πίεση να κερδίσει. Να μη χάσει καμία προπόνηση, να μην κάνει κανένα cheat meal, να παραμείνει πιστός στο πρόγραμμα και να βγει νικητής. Επειδή, μάλιστα, πήρε το πρώτο του χρυσό ως έφηβος, έθεσε ψηλά τον πήχη.
Ο White θεωρούσε ότι αν μιλούσε για τα ψυχολογικά του προβλήματα, θα τον αντιμετώπιζαν ως αδύναμο. Φοβόταν πως οι αντίπαλοί του θα τον υποτιμούσαν – αυτό ήταν κάτι που είχε δει πολλές φορές να συμβαίνει, ειδικά στον επαγγελματικό αθλητισμό που οι αθλητές, από πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν «να σφίγγουν τα δόντια» και να αντέχουν τις δυσκολίες.
Όλα άλλαξαν με τον Michael Phelps, ο οποίος μίλησε ανοιχτά για τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε. Εκείνος ήταν που ενθάρρυνε κι άλλους άνδρες να βγουν μπροστά, να μιλήσουν για τις δικές τους δυσκολίες, να πάψουν να κρύβουν την ευάλωτη πλευρά τους.
«Το να μιλήσεις για κάτι τέτοιο, θέλει τόσο θάρρος. Μόνο αδυναμία δεν είναι», είπε ο White. «Είναι δύναμη το να μπορείς να πεις ότι ”δε νιώθω καλά τώρα. Νιώθω έτσι και τα πράγματα χειροτερεύουν. Δεν είμαι εντάξει”».
Ο ίδιος, πίσω στο 2014, έκανε ακριβώς αυτό. Δεν αγωνίστηκε στο slopestyle, επειδή δεν ένιωθε σωματικά ασφαλής. Ναι, αντιμετώπισε συνέπειες, αλλά έδωσε προτεραιότητα στον εαυτό του. «Φοβόμουν για εμένα. Δεν ξέρω τι θα γινόταν, αν υπέκυπτα στην πίεση κι αγωνιζόμουν». Τέσσερα χρόνια μετά, πήρε μετάλλιο στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του PyeongChang.
Τώρα πια, ελπίζει να δει περισσότερους αθλητές να μοιράζονται τις ιστορίες τους. «Όσο περισσότεροι μιλούν για αυτό, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η κατανόηση και η ωριμότητα που θα ακολουθήσουν».
