«Καίνε μετάλλια και τον εξοπλισμό μας»: Οι Αφγανές που τολμούν να παίζουν βόλεϊ με ρίσκο τη ζωή τους
The Jennettes
23 Σεπτεμβρίου 2021
Εάν είσαι γυναίκα και ζεις στο Αφγανιστάν, ζεις καθημερινά με φόβους, ανασφάλειες και ένα διαρκές αίσθημα απόγνωσης για την επόμενη ημέρα που θα ξημερώσει.
Τέτοια απόγνωση νιώθουν και οι παίκτριες της εθνικής ομάδας βόλεϊ του Αφγανιστάν, οι οποίες αυτές τις ώρες κρύβονται από τους Ταλιμπάν. Τον προηγούμενο μήνα, μία εξ αυτών σκοτώθηκε σύμφωνα με δύο πρώην μέλη της ομάδας και οι φόβοι μεγαλώνουν όσο οι γυναίκες αυτές παραμένουν στη χώρα.
Σχεδόν 30 παίκτριες ζουν με τον φόβο ότι εάν δεν αποδράσουν από το μέρος που μεγάλωσαν, θα χάσουν τη ζωή τους. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες η παίκτρια του βόλεϊ δολοφονήθηκε, παραμένουν αδιευκρίνιστες. Ωστόσο, μέλη της ομάδας δηλώνουν στο BBC, πως «δεν θέλουν να δουν την ιστορία να επαναλαμβάνεται».
Η Zahra Fayazi έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν περίπου έναν μήνα, λίγο μετά την απόφασή της να εγκαταλείψει τη χώρα της. Έπαιζε με την ομάδα επτά χρόνια πριν γίνει προπονήτρια και τα όσα περιγράφει, είναι τουλάχιστον εφιαλτικά. «Πολλές Αφγανές αναγκάζονταν να κάψουν τον εξοπλισμό τους για να σώσουν τη ζωή τους και τις οικογένειές τους. Δεν ήθελαν να έχουν τίποτα που να προδίδει ότι ασχολούνται με τον αθλητισμό. Φοβούνται για το αύριο. Πολλές από αυτές βρίσκονταν υπό τη διαρκή απειλή των Ταλιμπάν, πολλοί ήταν συγγενείς τους».
Όπως προσθέτει στο BBC: «Οι Ταλιμπάν προειδοποιούσαν τις οικογένειες των παικτριών να μην τις αφήνουν να ασχολούνται με τον αθλητισμό. Διαφορετικά, θα έρχονταν αντιμέτωπες με τη βία». Μία ακόμη παίκτρια, η Sophia, χρησιμοποιεί ψευδώνυμο για να νιώθει ότι η οικογένειά της στο Αφγανιστάν είναι προστατευμένη.
Η ίδια ήταν μέλος της ίδιας ομάδας αλλά αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα δύο χρόνια πριν όταν μαχαιρώθηκε από δύο άνδρες στην Καμπούλ. Οι απειλές για τη ζωή της εάν συνέχιζε να αθλείται, την ακολουθούσαν για καιρό. Η οικογένειά της έκαψε όλα της τα μετάλλια για να είναι ασφαλής...
Το βόλεϊ είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στο Αφγανιστάν. Η πρώτη Εθνική Ομάδα γυναικών δημιουργήθηκε τέσσερις δεκαετίες πριν αλλά διαλύθηκε όταν κυριάρχησαν οι Ταλιμπάν στη χώρα από το 1996. Η ομάδα άρχισε πάλι να είναι ενεργή το 2001. Από τα μέσα Αυγούστου που οι Ταλιμπάν πήραν πάλι την εξουσία, οι συνθήκες στον αθλητισμό για όλες τις γυναίκες άρχισαν να μοιάζουν επικίνδυνα με αυτές από το παρελθόν.
Ο φόβος είναι το μόνιμο αίσθημα για όσες γυναίκες τολμούν να εναντιωθούν στην επιβολή της εξουσίας τους και κάθε όνειρο μένει στάσιμο. Πέρα από το γεγονός ότι απαγορεύεται να παίζουν σε μια αθλητική ομάδα, τα κορίτσια σε λίγο μπορεί να μην έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση.
«Απαγορεύουν την πρόσβαση των κοριτσιών στα σχολεία και είναι σαν να τα θάβεις ζωντανά. Ας μην αφήσουμε αυτόν τον εφιάλτη να μετατραπεί σε πραγματικότητα», δήλωσε η Αφγανή ακτιβίστρια και συγγραφέας Aryan Aroon, η οποία έφυγε από τη χώρα πριν εισβάλλουν οι Ταλιμπάν.
Οι στιγμές που ζουν οι γυναίκες στο Αφγανιστάν, μας επιστρέφουν στο Μεσαίωνα... Σε μια περίοδο όπου το σκοτάδι καλύπτει τα όνειρα και κρατάει μακριά κάθε φιλοδοξία και στόχο για το μέλλον.
Δείτε ακόμη: Δυνατές φωτογραφίες που περιγράφουν τη γυναικεία κακοποίηση
Σε πολλές χώρες τα κορίτσια έχουν λιγότερα δικαιώματα στη μόρφωση από τα αγόρια, προκειμένου να μην έχουν τις ίδιες απαιτήσεις στο μέλλον.
Οι γυναίκες μπορεί να μην έχουν ελευθερία λόγου αν η γνώμη τους θεωρείται λιγότερο σημαντική από των αρσενικών.
Μία στις τρεις γυναίκες θα κακοποιηθεί κάποια στιγμή στη ζωή της, πιθανότατα από κάποιο συγγενικό πρόσωπο.
Παράλληλα με το να διατρέχουν κίνδυνο παρενόχλησης, οι γυναίκες συχνά ωθούνται να υποβάλλονται σε αισθητικές επεμβάσεις για να είναι αρεστές.
Σε πολλές χώρες και κοινωνίες, οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν τον έλεγχο του ίδιου τους του κορμιού.
Οι γυναίκες δεν έχουν πρόσβαση στη μόρφωση και την εργασία. Περίπου 155 χώρες έχουν τουλάχιστον ένα νόμο που τους τα απαγορεύει.
Οι γυναίκες είναι πιθανό να κερδίζουν λιγότερα από έναν άντρα που κάνει ακριβώς το ίδιο επάγγελμα.
