Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου δίνει την πιο αληθινή της συνέντευξη στα παιδιά

H σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία και καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.

Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής συνδέεται με την υιοθέτηση από το διεθνή οργανισμό στις 3 Δεκεμβρίου 1982 του προγράμματος δράσης για τα ΑΜΕΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007.

WHO

Γιώργος Μουχθής- Αναστασία Πυργιώτη: «Όλοι πιστεύουν ότι ένας αρτιμελής από ένα άτομο με αναπηρία απέχουν έτη φωτός. Δεν είναι έτσι, απέχουμε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου»

Με αφορμή την ημέρα, η χάλκινη Παραολυμπιονίκης του Τόκιο, Αλεξάνδρα Σταματοπούλου έδωσε μια υπέροχη συνέντευξη στα παιδιά που ήθελαν να τη ρωτήσουν διάφορα πράγματα για τη ζωή, την καριέρα αλλά και την καθημερινότητά της.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Alexandra Stamatopoulou (@alexandrastamatopoulou)

Η ίδια δημοσίευσε ένα μικρό απόσπασμα στον λογαριασμό της στο Instagram με τα παρακάτω λόγια:

«Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Μια μέρα ευαισθητοποίησης. Μια μέρα που μάς εμπνέει θυμίζοντάς μας ότι ο στόχος για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των Ατόμων με Αναπηρία είναι διαρκής και χρειάζεται καθημερινή προσήλωση και προσπάθεια. Ευχαριστώ πολύ τους μικρούς φίλους από το @atraktosathens για την υπέροχη συνέντευξη που μου πήραν!!».

Τα παιδιά εκφράζουν όλες τις απορίες που τους έρχονται στο μυαλό. «Σας δίνει ελευθερία να κολυμπάτε;», «Πώς γίνεται να κολυμπάτε με πρόβλημα στην κίνηση;», «Αν είχατε μια χρονομηχανή και πηγαίνατε πίσω στον χρόνο, τι συμβουλή θα δίνατε στον νεότερο εαυτό σας;». Η παραολυμπιονίκης απαντά σε αυτά και σε πολλά άλλα ερωτήματα με κάθε ειλικρίνεια και αυθορμητισμό.

Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου πριν λίγες ημέρες στα πλαίσια του 1st GWomens Sports Summit, αποκάλυψε πως στα πέντε χρόνια της ζωής της ζούσε σε ένα ίδρυμα, χωρίς να επικοινωνεί, χωρίς να έχει γνωρίσει την αγάπη και τον κόσμο. «Έμεινε σε ίδρυμα μέχρι τα πέντε της, και στα 14 ήρθε η πρώτη "σφαλιάρα"», όπως χαρακτηριστεί λέει σε μια αποκλειστική συνέντευξη.

Λίγο αφότου υιοθετήθηκε και γεύτηκε τα πάντα, διεγνώσθη με μια νευροεξελικτική νόσο, που έφερε στη ζωή της το αναπηρικό αμαξίδιο και την κολύμβηση. Η ιστορία της αποτελεί πηγή έμπνευσης για μικρούς και μεγάλους και δείχνει τον δρόμο για όλους όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους με δύναμη και θάρρος παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια.