Ο Γιώργος Μουχθής και η σύντροφός του, Αναστασία Πυργιώτη μετρούν πολλές εθνικές και διεθνείς διακρίσεις στο πινγκ πονγκ και στο μπότσια, αντίστοιχα. Η πιο σημαντική κατάκτηση για τον Γιώργο είναι τα πανευρωπαϊκό μετάλλιο και για την Αναστασία, η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στους Παραολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο. Και οι δύο επιτυχίες ήρθαν έναν χρόνο μετά τη γνωριμία τους και αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο.
Ο διακεκριμένος αθλητής με αναπηρία της επιτραπέζιας αντισφαίρισης σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες θα διαγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Γρανάδα της Ισπανίας, έχοντας στο πλευρό του τη «Ναστάζια», και στοχεύει πολύ ψηλά όπως κάθε φορά από τότε που ξεκίνησε να παίζει πινγκ πονγκ.
Μπορεί να είναι απόφοιτος του τμήματος Διοίκησης Τουρισμού του πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, αλλά το πινγκ- πονγκ του έκλεψε από νωρίς, την καρδιά. «Όταν ήμουν μικρός, πήγαινα στο Ωδείο για κιθάρα και μετά το μάθημα, χάζευα από το παράθυρο, τα παιδιά να παίζουν πινγκ- πονγκ».
Αναστασία Πυργιώτη- Γιώργος Μουχθής
Η συνθήκη που άλλαξε τη ζωή του και ο λόγος που τον «ξύπνησε» από το κώμα
Μέχρι τα 15 του, ο 29χρονος Γιώργος εξηγεί πως ήταν αρτιμελής. Ένας καλοήθης όγκος στην καρωτίδα έφερε στη ζωή του την ημιπληγία που προκλήθηκε έπειτα από μια δύσκολη χειρουργική επέμβαση. Σύμφωνα με τον γιατρό του, το σημείο ήταν τόσο δύσκολο «σαν να έπρεπε να αφαιρεθεί τσιμέντο πάνω από μια τρίχα», με αποτέλεσμα να χάσει το ένα του μάτι και να αποκτήσει μία από τις πιο σοβαρές αναπηρίες.
Το ισχαιμικό εγκεφαλικό που υπέστη και η διασωλήνωσή του συνέβησαν αναπόφευκτα. «Το πινγκ πονγκ ήταν το μόνο μου κίνητρο για να ξυπνήσω από το κώμα». Η όλη στοχοπροσήλωση σε αυτό που λατρεύει, τον κάνει να δίνει από τότε που αποδιασωληνώθηκε, το 100% του εαυτού του. Η κάθε του κίνηση στην επιτραπέζια αντισφαίριση απαιτεί γρήγορη αντίληψη και γρήγορο χρόνο αντίδρασης, και ο Γιώργος διαθέτει και τα δύο, μαζί με πολλές ακόμη αρετές που τον φέρνουν στους πρώτους στη λίστα με τις διακρίσεις.
Οι τιμητικές διακρίσεις
Ως μέλος της εθνικής ομάδας ΑΜΕΑ από το 2009, οι βραβεύσεις μέχρι σήμερα είναι πολλές. Όσο συζητάμε, προσπαθώ να μετρήσω σωστά χωρίς να ξεχάσω κάποιον από τους τίτλους του. Έχει υπάρξει 8 φορές πρωταθλητής Ελλάδος με 18 διεθνή μετάλλια. Είναι το νούμερο 13 της παγκόσμιας κατάταξης και η μεγαλύτερη κατάκτηση για εκείνον ήρθε ως δευτεραθλητής Ευρώπης στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Σουηδίας το 2019.
Τα τελευταία χρόνια, ο Γιώργος έχει καταφέρει πολλά πράγματα για πρώτη φορά και γι' αυτό ευθύνεται η αγάπη του για το πινγκ - πονγκ που «τον έμαθε να μη τα παρατάει και να μη σταματάει σε κάθε δυσκολία». Η σύντροφός του συμπληρώνει πως είναι «πρωτοπόρος» για διάφορους λόγους. «Πρώτη φορά ήρθε η κατάκτηση πανευρωπαικού μεταλλίου, πρώτη φορά έγινε πρόκριση ατομική σε παγκόσμιο πρωτάθλημα αλλά σημειώθηκε και τόσο υψηλή κατάταξη στο παγκόσμιο ranking. Γενικά έχει τα περισσότερα διεθνή μετάλλια παρόλο που έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αναπηρίας».
Γιώργος Μουχθής
Στη διαδρομή του Γιώργου, δεν έλειψαν τα εμπόδια αλλά όπως λέει:
«Όταν κάνεις αυτό που αγαπάς, τα εμπόδια μόνο καλό σου κάνουν γιατί γίνεσαι καλύτερος και πιο δυνατός»
Οι σκέψεις του μετά από μια νίκη ή ήττα, δείχνουν τον τρόπο που προσεγγίζει τα πράγματα στη ζωή και την καριέρα του. «Στην περίπτωση ήττας, γνωρίζουμε ότι πρέπει να σηκωθούμε και να το ξεπεράσουμε, να μην τα παρατήσουμε για να γίνουμε καλύτεροι. Μετά από μια νίκη, απολαμβάνουμε τους καρπούς μας και όλες τις θυσίες που έχουμε κάνει και είναι αποτέλεσμα προσπάθειας και κόπων».
Οι ασταμάτητες προπονήσεις και οι «θυσίες»
Οι εντατικές προπονήσεις κλέβουν πολλές ώρες από την καθημερινότητα του κορυφαίου αθλητή καθώς χωρίζονται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος είναι το ατομικό (δουλεύει μόνος του πάνω στο τραπέζι), το δεύτερο απαιτεί καθημερινή προπόνηση με τον αντίπαλο ενώ το τρίτο έχει να κάνει με το κομμάτι της φυσικής κατάστασης (αεροβική γυμναστική, γυμναστήριο, βάρη).
Γιώργος Μουχθής
Όπως λέει, «μένουν αρκετά πίσω αλλά αξίζει. Ο αθλητισμός είναι μια θυσία από μόνος του και όταν κάνεις αυτό που αγαπάς τόσο κι έχεις αποδιασωληνωθεί για να παίξεις, δεν το βλέπεις σαν θυσία. Ο Γιώργος Μουχθής ονειρεύεται να παίζει πινγκ- πονγκ για τα επόμενα τουλάχιστον 30 χρόνια και όσο για το πώς ανακαλύπτει κανείς στη ζωή του αυτό που θέλει να κάνει στ' αλήθεια, μου απαντάει πως «αν το ανακάλυψα εγώ με ποσοστό αναπηρίας 90%, τότε για όλους εσάς που έχετε τα πάντα, είναι πολύ πιο εύκολο».
Η τεράστια πηγή δύναμης
Η δύναμη του Γιώργου κρύβεται στο άθλημα που υπηρετεί τόσα χρόνια με σεβασμό και αφοσίωση, αλλά όχι μόνο εκεί. «Αντλείται από την οικογένειά μου, από την σύντροφό μου και από τους ανθρώπους που με στηρίζουν όλα αυτά τα χρόνια και βρίσκονται δίπλα μου σε κάθε μου προσπάθεια. Τεράστια πηγή στήριξης είναι και ο χορηγός μου, Enel Green Power καθώς η Ομοσπονδία δεν βοηθάει και τόσο πολύ».
Η σύντροφός του προσθέτει μάλιστα πως «χωρίς την Enel Green Power, ο Γιώργος δεν θα είχε τη δυνατότητα να πάρει μέρος σε τόσα διεθνή τουρνουά τον χρόνο». Το σημαντικότερο όλων, στα τεράστια αποθέματα της ψυχικής τους δύναμης σε όλον αυτόν τον αγώνα, όπως προσθέτουν και οι δύο, είναι πως «προσπαθούν να σέβονται ο ένας τη ζωή του άλλου» κι έτσι στοχεύουν μόνο ψηλά.
Αναστασία Πυργιώτη- Γιώργος Μουχθής
Η κοινωνία στο κομμάτι της αναπηρίας
Η κοινωνία έχει πολλές ελλείψεις ως προς τον τρόπο που έχει μάθει να προσεγγίζει τα άτομα με αναπηρία, σύμφωνα με τον Γιώργο παρόλο που η Αναστασία Πυργιώτη, που είναι επίσης διακεκριμένη αθλήτρια με αναπηρία αλλά στο μπότσια, αναφέρει πως «τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές κινήσεις για να πάμε μπροστά ως κοινωνία. Ο κόσμος εξοικειώνεται αλλά είναι πολύ σημαντικό οι μαθητές στο σχολείο να έρχονται πιο κοντά με το κομμάτι "ανάπηρα άτομα". Τι είναι, τι δυνατότητες έχουν, πώς μπορούμε να τους βοηθήσουμε και να τους διευκολύνουμε τη ζωή». Και οι δύο συμφωνούν πως «η ενημέρωση, η κουλτούρα και η παιδεία, αν ξεκινήσουν από το σχολείο, όλα θα είναι καλύτερα και πιο ομαλά».
«Όλοι πιστεύουν ότι ένας αρτιμελής από ένα άτομο με αναπηρία απέχουν μερικά έτη φωτός. Δεν είναι έτσι, απέχουμε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου (που αρκεί για να χαθούν τα πάντα). Όλοι είμαστε άτομα με εν δυνάμει αναπηρία», δηλώνει η Αναστασία
Αναστασία Πυργιώτη- Γιώργος Μουχθής
Η πρωταθλήτρια του μπότσια γεννήθηκε με ένα νευρομυϊκό νόσημα, γνωστό ως νωτιαία μυϊκή ατροφία (SMA), που της στέρησε τη δυνατότητα της κίνησης. Δεν έχει περπατήσει ποτέ στη ζωή της και από τότε που θυμάται τον εαυτό της, κινείται σε αναπηρικό αμαξίδιο. Η ίδια τονίζει πως «όλα είναι στο μυαλό», αναφερόμενη στις ήττες και στις νίκες, σε όλα όσα πετυχαίνουμε καθημερινά και χάνουμε, προσθέτοντας:
«Όλα είναι θέμα του πόσο είναι κανείς διατεθειμένος να δει τη ζωή με αποφασιστικότητα γιατί η ζωή αποδεικνύει ότι τελικά τα χέρια και τα πόδια δεν είναι τα πάντα. Τα πάντα είναι το μυαλό γιατί το μυαλό μπορεί να σε οδηγήσει παντού»
Τα υποστηρικτικά παιδικά χρόνια της Αναστασίας
Η Αναστασία είχε «πολύ τυπικά παιδικά χρόνια», όπως λέει και αυτό που είναι σήμερα, το οφείλει 100% στους γονείς της, οι οποίοι ήταν πολύ υποστηρικτικοί τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε ιατρικό επίπεδο. Από μικρή ηλικία, φρόντιζαν να της περάσουν το μότο:
«Ποτέ δεν θα κοιτάξεις αυτά που δεν μπορείς να κάνεις. Θα εστιάζεις σε αυτά που μπορείς και είναι τόσα πολλά»
Αναστασία Πυργιώτη
Οι αναρίθμητες διακρίσεις
Η Αναστασία, όπως περιγράφει ο Γιώργος, παρόλο που θα μπορούσε να «εκμεταλλευτεί» την αναπηρία της, έδωσε εξετάσεις και πέρασε πρώτη σε όλη την Ελλάδα. Έχει σπουδάσει στο τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και συνέχισε με μεταπτυχιακό στην Ιατρική Αθηνών. Ο έρωτας της για το μπότσια παρόλο που το γνώριζε από μικρή, συνέβη μετά το τέλος των σπουδών και συγκεκριμένα μετά την κλινική της εμπειρία.
Η αθλήτρια εργάστηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες παγκοσμίως, από όπου αποκόμισε, όπως λέει, τεράστιες εμπειρίες καθώς συνεργάστηκε με υπέροχους ανθρώπους αλλά αυτή τη στιγμή συνέβη κάτι πολύ σημαντικό στην επαγγελματική της καριέρα καθώς διορίστηκε ως ψυχολόγος σε σχολείο του ελληνικού Δημοσίου.
Μέσα σε έξι μήνες μπήκε στην Εθνική Ομάδα, από την οποία έχει πλέον αποσυρθεί, ενώ κέρδισε μεταξύ άλλων, το χρυσό μετάλλιο και την πρώτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στο Ντουμπάι το 2018 ενώ το 2019 πήρε το πανευρωπαϊκό στη Σεβίλλη. Ωστόσο, η πιο κορυφαία στιγμή στην καριέρα της, ήταν το Χάλκινο παραολυμπιακό μετάλλιο που κατακτήσαμε πέρυσι στους Παραολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο, στους οποίος αγωνίστηκε μαζί με τον αδερφό της και sport assistant της, Γιάννη Πυργιώτη. «Πρόκειται για το πιο σημαντικό μέταλλο που μπορεί να κατακτήσει ένας αθλητής στην καριέρα του», όπως λέει η ίδια χαρακτηριστικά.
Τι έμαθε όσο εργαζόταν σε ψυχιατρικές κλινικές
Η Αναστασία για κάποιο διάστημα εργαζόταν για ανθρώπους που την είχαν ανάγκη κι εκεί κατάλαβε κάτι πολύ σημαντικό.
«Συνειδητοποίησα τι σημαίνει να έχεις τα πάντα, να είσαι φαινομενικά αρτιμελής αλλά με μια ψυχική νόσο, η αναπηρία είναι μεγαλύτερη από το σώμα μου που είναι εντελώς ανάπηρο. Τότε κατάλαβα ότι το μυαλό είναι που σε κάνει να φτάνεις παντού κι όχι το σώμα»
Η σημασία της θέσπισης προσωπικού βοηθού
Γι' αυτό ακριβώς, όπως τονίζει, είναι πολύ σημαντική η «θέσπιση του προσωπικού βοηθού», προσθέτοντας: «Επιτέλους κάποιος κατάλαβε ότι ένα άτομο με αναπηρία χρειάζεται βοήθεια στο σπίτι, όχι από τους γονείς του αλλά από κάποιον που θα το βοηθάει να κάνει μπάνιο, να ντύνεται για να γίνεται η ζωή του όπως ενός κανονικού ανθρώπου. Μου λείπει μόνο η δυνατότητα να κάνω την κίνηση και η πρωτοβουλία από την κυρία Μιχαηλίδου και τον κύριο Μητσοτάκη, που ξεκινάει πιλοτικά στην Αττική με 2.000 άτομα, εύχομαι να εξαπλωθεί σύντομα σε όλη την Ελλάδα».
Οι μελλοντικοί στόχοι
Η Αναστασία και ο Γιώργος έχουν πολλά όνειρα και φιλοδοξίες. Η Αναστασία θέλει «να είναι υγιής, να απολαμβάνει τη σχέση της με τον Γιώργο, την οικογένειά της και να είναι παραγωγική». Παράλληλα, θέλει να περνάει τα κατάλληλα μηνύματα στους μαθητές του σχολείου μέσα από διάφορες ομιλίες της. Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους της στο μέλλον είναι «σαν ψυχολόγος σε ελληνικό δημόσιο σχολείο, να καταφέρει να βοηθήσει έστω και ένα παιδί να χαμογελάσει, να είναι πιο ευτυχισμένο και ανέμελο και φυσικά να εξοικειωθεί με την αναπηρία. Θα είναι τεράστια η ηθική ικανοποίηση».
Αυτό που προσπαθεί να μεταφέρει η Αναστασία σε κάθε παιδί μαζί με όλα τα παραπάνω είναι ότι «μέσα στην ποικιλομορφία αυτού του πλανήτη, δεν μπορούμε να μιλάμε για στερεότυπα, για άτομα με αναπηρία, για άτομα ομοφυλόφιλα, για άτομα με άλλη θρησκεία. Δεν υπάρχει φυσιολογικό μες στην ποικιλομορφία. Είμαστε όλοι διαφορετικοί αλλά ίσοι».
Αναστασία Πυργιώτη- Γιώργος Μουχθής
«Όταν με ρωτούν: "Κυρία, πώς κοιμάστε; Στο αμαξίδιο;", θέλω να τους κάνω να καταλάβουν πως μπορώ να έχω μια απόλυτα φυσιολογική ζωή με την απαραίτητη βοήθεια». Αυτό που θέλουν και οι δύο, είναι όλα τα παιδιά να εξοικειωθούν με το κομμάτι της αναπηρίας και ο αμέσως επόμενος τους στόχος, είναι να πάρουν το χρυσό στη Γρανάδα.
* H Enel Green Power όρισε το 2022 ως χρονιά Διαφορετικότητας και Συμπερίληψης, όπου αποκορύφωση των πρωτοβουλιών της αποτελεί το κάλεσμα της εταιρείας σε όλους τους εργαζόμενους στο διεθνές δίκτυο εταιρειών του Ομίλου προκειμένου να συμμετάσχουν στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας τον προσεχή Νοέμβριο. Αποδεικνύοντας, μ’ αυτόν τον τρόπο, έμπρακτα τη συστράτευσή τους ώστε οι παραπάνω αξίες να ενσωματωθούν στην καθημερινή πρακτική των επιχειρήσεων σε κάθε τομέα, σε κάθε επίπεδο.
Πρόκειται για την πρώτη εταιρεία Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην Ελλάδα που υπέγραψε την Ευρωπαϊκή Χάρτα Διαφορετικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσω της οποίας προάγεται η εθελοντική δέσμευση ιδιωτικών εταιρειών και οργανισμών με σκοπό την προώθηση της διαφορετικότητας και των ίσων ευκαιριών στον χώρο εργασίας, ανεξάρτητα από την ηλικία, την αναπηρία, το φύλο, τη φυλή ή την εθνοτική καταγωγή, τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Read More
- Κέλλυ Λουφάκη στο GWomen: «Πρόβλημα δεν είναι η αναπηρία, αλλά τα εμπόδια που βάζει η κοινωνία»
- «Θέλαμε να τα καταφέρουμε μόνες μας»: Στο Handbrake, 6 γυναίκες εξηγούν από πού ξεκινά και πού τελειώνει η αναπηρία
- «Εργασία Μου»: Η πρώτη πλατφόρμα εύρεσης εργασίας για άτομα με νοητική αναπηρία στην Ελλάδα
