Υπεραναλύεις, πιστεύεις ότι δεν κάνεις γι' αυτή τη δουλειά και παίρνεις σχεδόν τα πάντα προσωπικά; Αν νιώθεις κάπως έτσι, καλό είναι να μην ακολουθήσεις τον δρόμο του αυτομαστιγώματος και της σκληρής αυτοκριτικής την επόμενη φορά αλλά να ξεκινήσεις από μια γενική παραδοχή: ότι δεν είσαι ο μόνος που νιώθει έτσι.
Όλοι νιώθουμε κάποιες φορές ότι δεν είμαστε αρκετοί γι' αυτή τη θέση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε αρκετά καλοί γι' αυτήν. Σύμφωνα με έρευνες, όλοι νιώσαμε κάποτε έτσι αφού η αυτοαμφισβήτηση και ο φόβος επηρεάζουν το 9-82% του παγκόσμιου πληθυσμού (εντάξει, έστω μία φορά). Όσο πιο χαμηλή αυτοπεποίθηση έχουμε, τόσο διογκώνεται στο μυαλό μας η πεποίθηση ότι δεν κάνουμε για αυτή τη δουλειά αλλά οι ειδικοί προτείνουν μερικές σωτήριες λύσεις κάθε φορά που αισθανόμαστε έτσι.
1. Για αρχή, αρκεί να κατανοήσουμε τους λόγους που νιώθουμε έτσι
Τι εικόνα έχουμε γενικά για τον εαυτό μας; Αυτό επηρεάζει σημαντικά τις σκέψεις μας και το αν ο τρόπος που νιώθουμε για τις εργασιακές μας επιδόσεις, είναι προσωρινός ή μόνιμος. Πολλοί αποκαλούν την τάση να κρίνουμε τον εαυτό μας τόσο πολύ, ως μέρος της εσωτερικής μας κριτικής αλλά στην πραγματικότητα συνδέεται πολύ περισσότερο με το λεγόμενο «σύνδρομο του απατεώνα».
Το συγκεκριμένο σύνδρομο τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται σε όλο και περισσότερους ανθρώπους και πρόκειται για μια σύνθετη ψυχολογική κατάσταση που αναδύεται μέσα από ένα σύνολο συναισθημάτων και συμπεριφορών. Το άτομο που πάσχει από το σύνδρομο, νιώθει ότι βρέθηκε σε μια επαγγελματική θέση εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος και όχι επειδή το άξιζε ή επειδή τα άτομα που το προσέλαβαν, δεν αντιλήφθηκαν πόσο ανεπαρκή ήταν τα προσόντα του.
This week, believe in your abilities and own your successes. Do not let imposter syndrome win. #newweek #impostersyndrome pic.twitter.com/Ud5BAfnLvX
— Norrenberger Pensions Limited (@NorrenPensions) September 26, 2022
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι το άτομο που νιώθει ουσιαστικά σαν «απατεώνας» να βιώνει ένα μόνιμο άγχος μήπως γίνει αντιληπτή η ανεπάρκειά του σε κάποιον τομέα, ακόμη και αν αυτή η πεποίθηση ανήκει αποκλειστικά στη σφαίρα της φαντασίας του.
2. Στη συνέχεια, καλό είναι να ψάξουμε τις ρίζες του συνδρόμου
Σίγουρα πρέπει να σκάψουμε πολύ βαθιά για να τις εντοπίσουμε αλλά αξίζει τον κόπο αφού θα μας απελευθερώσουν και θα σταματήσουμε να νιώθουμε έτσι. Τα άτομα που νιώθουν έτσι, συνήθως έχουν πολλά προσόντα και δεξιότητες, όπως και πολλή εμπειρία. Ίσως γι' αυτό τούς είναι δύσκολο να αποδεχτούν την αποτυχία, ακριβώς οι επιτυχίες στη ζωή τους ήταν διαδοχικές.
Imposter syndrome is actually the human condition https://t.co/KnTFh2dcZR | opinion
— Financial Times (@FT) July 24, 2022
3. Ώρα για δράση
Όταν αναμασάμε διαρκώς τα ίδια, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Οι δράσεις θα φέρουν την αλλαγή και με μικρές προόδους καθημερινά, μπορεί να αρχίσουμε να νιώθουμε καλύτερα και σίγουρα ότι δεν μας προσέλαβαν χαριστικά για τη συγκεκριμένη θέση.
Σημασία έχει να θυμόμαστε ότι «δεν είμαστε μόνοι μας» και ότι με τις κατάλληλες επικοινωνιακές δεξιότητες, θα μπορέσουμε να εξελιχθούμε και στη δουλειά αλλά και στον τρόπο που προσεγγίζουμε γενικότερα τα πράγματα. Η αποδοχή των συναισθημάτων μας, ότι πρόσημο κι αν έχουν, είναι μια καλή αρχή.
