Όσο καλά κι αν πηγαίνουμε με τους διευθυντές μας, όσο καλά κι αν περνάμε στη δουλειά, γενικά καλό είναι να μην τους θωρούμε φίλους μας. Κι αυτό γιατί μία εξαιρετική προσωπική σχέση, μπορεί να περιπλέξεις τα πράγματα όταν έρχεται η ώρα να ληφθούν οι πραγματικά σοβαρές αποφάσεις. Αν, για παράδειγμα, τους δοθεί εντολή να μας απολύσουν επειδή πρέπει να γίνουν περικοπές, φυσικά και θα το κάνουν.
Όσο σκληρό κι αν φαίνεται το παραπάνω, όταν πρόκειται για δουλειά, συνήθως η δουλειά μπαίνει πάνω από όλα – από τους ιεραρχικά ανώτερους, τουλάχιστον. Κι αυτό γιατί, αναπόφευκτα, θα έρθει η στιγμή που θα χρειαστεί να αποφασίσουν αν είναι περισσότερο επαγγελματίες ή φίλοι μας. Κι εμείς, από την πλευρά μας, όταν (και πάλι, αναπόφευκτα) κάνουν κάτι λάθος κι οι συνεργάτες μας μιλήσουν για εκείνους, κι όχι με τα καλύτερα λόγια, θα τους υπερασπιστούμε, άραγε;
Επιπλέον, η σχέση μας με τους «από πάνω» δεν θα πρέπει να επηρεάζει την ποιότητα της εργασίας μας – και καλό είναι να θυμόμαστε ότι το oversharing που γίνεται στο γραφείο ή σε οποιονδήποτε άλλο επαγγελματικό χώρο, δεν συνεπάγεται φιλία. Απλώς περνάμε πολλές ώρες με κάποιους ανθρώπους, οπότε μιλάμε λίγο περισσότερο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε, επειδή τα πηγαίνουμε καλά με τους προϊσταμένους.
Στο τέλος της ημέρας, η δουλειά είναι ακριβώς αυτό: Μία ακόμη δουλειά. Αν έχουμε καλές σχέσεις με όλους, διευκολύνουμε την καθημερινότητά μας. Το ποιοι είναι φίλοι μας, όμως, φαίνεται όταν κάνουμε τα επόμενα επαγγελματικά μας βήματα.
