Στο Reddit, γράφουν γιατί έφυγαν από τοξικές δουλειές στη μέση της βάρδιας - Ταυτίσου ελεύθερα

Ναι, είναι καλό να έχεις δουλειά. Είσαι παραγωγικός, μπορείς να ζεις άνετα, κοινωνικοποιείσαι, αν είσαι τυχερός. Αν εργάζεσαι σε ένα τοξικό περιβάλλον, ωστόσο, μερικές φορές είναι προτιμότερο να πιεστείς οικονομικά για λίγο, παρά να συναναστρέφεσαι καθημερινά με ανθρώπους που δεν σε σέβονται, σε προσβάλλουν, σου δημιουργούν αναίτιο άγχος και σε επιβαρύνουν ψυχικά.

Σίγουρα έχεις στο περιβάλλον σου έναν άνθρωπο που παραιτήθηκε όχι επειδή βρήκε νέα επαγγελματική στέγη, αλλά γιατί απλώς δεν άντεχε άλλο. Στο Reddit, μοιράστηκαν τις δικές σου εμπειρίες –είναι πιθανό να ταυτιστείς.

#NOW

Ας φάνε παντεσπάνι; Στο Reddit, γράφουν ατάκες πάμπλουτων ανθρώπων και πρέπει να τις διαβάσετε

(Αυτό το άρθρο δεν γράφτηκε για να σε πείσει να παραιτηθείς στη μέση της εργάσιμης μέρας)

• «Παραιτήθηκα τη δεύτερη μέρα. Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης μου είπε ότι φορολογείται για χάη μας, οπότε μας πληρώνει με μετρητά το καθαρό ποσό. Οπότε, παίρνω 7,5 την ώρα και όχι 10 που συμφωνήσαμε. Σηκώθηκα και έφυγα και κάλεσα την επιθεώρηση εργασίας».
• «Παραιτήθηκε όλο το προσωπικό εξυπηρέτησης. Ο νέος ιδιοκτήτης του εστιατορίου ήθελε να χρεώνει εμάς για τα σπασμένα σερβίτσια».
• «Ήμουν στο τμήμα πωλήσεων μεγάλης εταιρείας υπολογιστών, το 1998. Απέλυσαν το 90% των πωλητών που πληρώνονταν με ποσοστά και τους αντικατέστησαν με ωρομίσθιους. Μετά, μου είπαν να αναλάβω την εκπαίδευσή τους. Σκέφτηκα “ίσως θα έπρεπε να τους εκπαιδεύσετε πριν τους απολύσετε όλους – γιατί να τους εκπαιδεύσω, για να με απολύσεις σε δύο εβδομάδες;” και απλώς πήρα τα πράγματά μου και έφυγα».
• «Ήμουν 17 και είχα μόλις σφουγγαρίσει μετά το κλείσιμο, οπότε έφευγα – ήμουν στην πόρτα. Ο γιος του ιδιοκτήτη απλώς πάτησε στο πάτωμα με μπότες γεμάτες λάδια αυτοκινήτου και μου είπε να καθαρίσω. Του είπα να το κάνει μόνος του. Έπαιρνα ελάχιστο μισθό και δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι τέτοιο».
• «Είμαι μάγειρας και τότε δούλευα σε μπαρ και πιτσαρίες. Είχα έναν μάνατζερ που μιλούσε απαίσια, λες και δεν ήμασταν άνθρωποι. Το άφησα να περάσει για περισσότερο καιρό απ’ όσο θα έπρεπε. Τελικά, κάποια μέρα είπα κάτι και η κατάσταση χειροτέρεψε. Ήρθε μπροστά μου και άρχισε να ουρλιάζει. Τον έβρισα και του είπα πως έπρεπε να μάθει πώς να μιλάει στους ανθρώπους. Έφυγα το βράδυ και τον άφησα μόνο του να φροντίσει την κουζίνα, με τουλάχιστον 10 παραγγελίες που δεν είχαν ξεκινήσει καν».
• «Ήμουν διανομέας για 12 δολάρια την ώρα. Οι απαιτήσεις τους ήταν ακραίες, δεδομένων των συνθηκών εργασίας. Μία μέρα, είπα στον προϊστάμενό μου ότι πήγαινα τουαλέτα και μου είπε “έλα ρε, δεν μπορείς να κρατηθείς για 45 λεπτά τουλάχιστον;”. Του είπα όχι και πήγα. Ήμουν ήδη εκνευρισμένος, αλλά αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Βγήκα από την τουαλέτα, δούλεψα μέχρι το τέλος της βάρδιας και παραιτήθηκα. Ήμουν στη νέα μου δουλειά, όταν με πήραν τηλέφωνο από την παλιά. Αναρωτιούνταν γιατί δεν είχα εμφανιστεί για έναν μήνα και είπαν να τους ξαναπάρω, αν ήθελα να ξαναδουλέψω εκεί».