The Watcher: Ο «εθνικός» διχασμός για τη Μαρίνα, το Ιερό Δισκοπότηρο της Eurovision, τα κινητά γενέθλια κι ο Ναπολέων από τη Νάπολι 

* Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision είναι φυσικά το κεντρικό θέμα των ημερών σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και social media. Κι όπως συνηθίζεται, είναι και η κεντρική αιτία διχασμού, γκρίνιας, φωνών κι ανεκδιήγητων καβγάδων στα τηλεοπτικά πάνελ, που κατά βάθος συμφωνούν: η μουσική ενώνει!

* Οι δύο ημιτελικοί της Eurovision, προσέφεραν θέαμα, ανταποκρίθηκαν στις προδιαγραφές μιας υψηλότατου επιπέδου τηλεοπτικής παραγωγής κι έδειξαν πώς -πρέπει να- γίνονται και να παρουσιάζονται σήμερα τα τηλεοπτικά σόου. Θα μπορούσαμε να σταθούμε σε κάποιες εξαιρετικές στιγμές όπως το αυτοσαρκαστικό -για τη Σουηδία- “μιούζικαλ”, που παρουσιάστηκε στο τέλος του β’ ημιτελικού ή στιγμές όπως η εμφάνιση της -θεάς πάντα- Έλενας Παπαρίζου, που έκανε ανθρώπους διαφορετικών χωρών, γλωσσών, πολιτισμών, να τραγουδούν και να χορεύουν όλοι μαζί. Αυτά τα πλάνα του κοινού, που πίσω από διαφορετικές σημαίες, τραγουδούσε ενωμένο τα ίδια λόγια, στην ουσία μετέφεραν το πραγματικό νόημα ενός διαγωνισμού, που όσο κι αν κάποιοι τον σνομπάρουν λόγω της πολύχρωμης, φαντασμαγορικής έως κιτς φυσιογνωμίας του, έχει αυτή τη μοναδική δυναμική: να ενώνει σε ένα κοινό ρυθμό, στον ξεχωριστό και πανίσχυρο κώδικα επικοινωνίας, που αποτελεί το να μοιράζεσαι το ίδιο τραγούδι.

UPDATE

The Watcher: Οι καλές προθέσεις πίσω από το body shaming, οι μουσικές αναζητήσεις των πάνελ και οι επισκέψεις του Ευαγγελάτου σε Μαξίμου και Central Perk

* Υπάρχει, βεβαίως, και η άλλη όψη: αυτή της γκρίνιας και της αγανάκτησης για την εμφάνιση της Μαρίνας Σάττι, τα ρούχα της, τη φωνή της, τη σκηνοθεσία της, τη χορογραφία της, το μικρόφωνό της και τα μαλλιά της -διότι όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν ειδικό και επί της σκηνοθεσίας, του φωτισμού, της χορογραφίας, του μακιγιάζ. Ο καβγάς που στήθηκε στα πρωινά πάνελ μετά την εμφάνισή της στον β’ ημιτελικό, θύμιζε επιθεωρησιακό νούμερο, με καλεσμένους και πανελίστες να τσακώνονται μεταξύ τους χωρίς καν να διαφωνούν. Κατά τα άλλα, καλή επιτυχία Ελλάδα...

* Με όποια πλευρά κι αν είστε πάντως, παρακαλώ πολύ, μην τολμήσει κανείς να διαφωνήσει με το Ιερό Δισκοπότηρο της Eurovision, τον Γιάννη Πουλόπουλο του “Super Κατερίνα”, ο οποίος θεωρεί τα της Eurovision απολύτως προσωπικό κτήμα του κι ως υπέρτατος παντογνώστης -τουλάχιστον μεταξύ των Ελλήνων ανά την υφήλιο- θίγεται κι αγανακτεί στην παραμικρή υποψία αμφισβήτησης της ιερής άποψής του, που πηγάζει πάντα από το “δόγμα” ότι όταν αυτός ασχολιόταν με τη Eurovision, όλοι οι υπόλοιποι κρεμόμασταν στα δέντρα.

* Πέρα από το διαγωνισμό της Eurovision, η εβδομάδα που πέρασε, είχε και άλλη μια μοναδική γιορτή, αυτή των πρώτων κινητών γενεθλίων! Γιορτάσαμε τα γενέθλια της Κατερίνας Καινούργιου μια εβδομάδα μετά, μαζί με την αργία της Πρωτομαγιάς, η οποία είχε μεταφερθεί γιατί έπεφτε Μεγάλη Τετάρτη. Οπότε η παρουσιάστρια μετέφερε και τα γενέθλια της, ώστε να μπορέσει να μπει σε ένα ολοστόλιστο πλατό με λουλούδια, μπαλόνια και μια τρισδιάστατη επιγραφή “ΚΑΤΚΕΝ”, να σβήσει τα κεράκια στην τριόροφη ροζ τούρτα της, να πάρει τα χρόνια πολλά από τους συνεργάτες της (που λογικά της είχαν ευχηθεί και μια εβδομάδα πριν -αλλά δεν είχε κεράκια και μπαλόνια και κάμερες, οπότε δεν μέτρησε), να δει βίντεο με άλλους παρουσιαστές που της εύχονταν τα καλύτερα και να πάρει και μια τεράστια ανθοδέσμη από τον παραγωγό – σόουμαν Νίκο Κοκλώνη, με ένα μήνυμα που τη συγκίνησε. (Αλλά προς Θεού! Μην μιλήσει κανείς για αυτο-αναφορικότητα γιατί θα είναι σαν να διαφωνεί με τον Πουλόπουλο για τη Eurovision…)

* Στα viral βίντεο της εβδομάδας ανήκουν και οι απαντήσεις των επίδοξων νέων παρουσιαστριών της ελληνικής τηλεόρασης που συμμετέχουν στο ριάλιτι του Open “TV Queen”, σε ερωτήσεις γενικών γνώσεων του Τάσου Τρύφωνος. Στην ερώτηση ποιος ήταν ο τελευταίος βυζαντινός αυτοκράτορας, ακούστηκε μεταξύ άλλων η απάντηση “Σουλεϊμάν”, στην ερώτηση ποια ήταν η σύντροφος του Ναπολέοντα ακούστηκε η -κατηγορηματική- απάντηση “Μαρία Αντουανέτα” κι ένας ψίθυρος που αναρωτιόταν “η μαντάμ Μποβαρί;”, ενώ στην ερώτηση από πού ήταν ο Ναπολέων, ο ψίθυρος “από τη Νάπολι”, οδήγησε τη διαγωνιζόμενη στην τσαχπίνικη απάντηση: “Το λέει και η λέξη;”

* Δικαίως μετά, οι συμμετέχουσες προσβλήθηκαν, θεώρησαν άδικες και εξαιρετικά δύσκολες τις ερωτήσεις, που τους τέθηκαν, διότι όπως ειπώθηκε, ούτε οι παρουσιάστριες των ειδήσεων δεν θα ήξεραν να τις απαντήσουν. Και επίσης, όπως χαρακτηριστικά τόνισε μια από τις θιγμένες “δεν θεωρώ ότι η χι ψι γνώση, ιστορική ή γεωγραφική καθορίζει τους ανθρώπους. Θεωρώ ότι άλλα είναι τα πιο ουσιώδεις πράγματα”. Αυτό ακριβώς.

* Το χειρότερο με το νέο ριάλιτι σόου του Open δεν είναι ότι παρουσιάζει νέα κορίτσια, γυναίκες, που στην πλειοψηφία τους έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ιδιότητα της παρουσιάστριας δεν χρειάζεται ούτε γνώση, ούτε γραμματική, ούτε σύνταξη και κάνουν λάθη με το καλησπέρα (ακόμα κι όταν προβάρουν την υποδοχή ενός καλεσμένου, λέγοντας ότι “έχει συνεργαστεί με πολλές ενδιαφέροντες προσωπικότητες”). Δεν είναι που μιλάνε για τους εαυτούς τους σαν να κάνουν κάτι εξαιρετικά σημαντικό, επειδή κυνηγάνε το όνειρό τους -με τον πλέον άκοπο τρόπο και με μηδέν προετοιμασία. Δεν είναι καν που πληγώνουν την ελληνική γλώσσα ανά δευτερόλεπτο κι ακόμα κι όταν τσακώνονται λέει η μία στην άλλη “δεν χρησιμοποίησα κοσμικά επίθετα” (σίγουρα όχι κοσμητικά) και “είσαι προληπτική απέναντί μου” (τι προληπτική, τι προκατειλημμένη...). Το χειρότερο είναι ότι κάποιοι τις ενθαρρύνουν -στα σοβαρά- να θέλουν και να ελπίζουν ότι μια μέρα, σύντομα, θα γίνουν TV Queen...

* Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στο νέο ριάλιτι του Open, ως “καθηγητές” - κριτές με την παρουσία τους και μόνο, συντηρούν προοπτικές, που αυτοαναιρούνται κάθε στιγμή, θέτοντας τελικά σε κίνδυνο τους εαυτούς τους. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα παίκτριας, που μετά το “μάθημα” της Κατερίνας Γκαγκάκη σχολίασε: “Λατρεύω την κυρία Γκαγκάκη, αλλά στο σημερινό μάθημα ήμουν λίγο αφηρημένη, γιατί αρχικά πεινούσα και σκεφτόμουν το κοτόπουλο στο φούρνο και κατά δεύτερον, λίγο βαριέμαι να ακούω τα ψυχολογικά κάθε κοπέλας. Όταν πλατιάζει η συζήτηση, λίγο βαριέμαι” (γιατί όταν ανακατεύεσαι με τα πίτουρα, μπορεί και να μη σε φάνε, αλλά να σε σνομπάρουν...).

* Όπως το Open έχει παραδώσει τα ηνία του ψυχαγωγικού του προγράμματος στον έλεγχου του παραγωγού – σόουμαν Νίκου Κοκλώνη, έτσι κι ο ΣΚΑΪ εξετάζει την προοπτική να παραδώσει το κομμάτι της ψυχαγωγίας στον Ατζούν Ιλιτζαλί. Σχεδιάζεται η επιστροφή του “Voice”, η παρουσίαση ενός νέου ριάλιτι δράσης, όπως και η διακοπή του “My style rocks” και η εμφάνιση ενός νέου ριάλιτι μόδας. (Βέβαια ριάλιτι για styling χωρίς τον ήρωα Κουδουνάρη να μένει εμβρόντητος με όσα ακούει και βλέπει, θα είναι σαν Γκόλφω χωρίς Τάσο, Survivor χωρίς Δαλάκα, Eurovision χωρίς Πουλόπουλο -εντάξει, όχι κι έτσι, αυτό παραείναι βαρύ).

* Αυτά για σήμερα, κι αν δείτε Eurovision χαρείτε το, σαν ένα πάρτι, όπου το κιτς κρατά τον κατά Κούντερα ορισμό του και σημαίνει “συναδέλφωση λαών”, στο ίδιο τραγούδι, στον ίδιο κώδικα, στον ίδιο ρυθμό -κι αν είναι και “τα τα τα” ακόμα καλύτερα...