«Εδώ με εκτιμούν»: H ζωή ενός παιδιού με αναπηρία που βρήκε καταφύγιο στo gaming, έγινε ταινία

Ο Ματς Στιν γεννήθηκε με μυϊκή δυστροφία Ντουσέν (Duchenne), μια πάθηση που χαρακτηρίζεται από προοδευτικό εκφυλισμό και αδυναμία των μυών. Η διάγνωσή του έγινε σε ηλικία τεσσάρων ετών, ενώ φτάνοντας στα 10 έτη του, ξεκίνησε να χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο. Έφυγε από τη ζωή στα 25 του, και μέχρι τότε μπορούσε μόνο να κινεί τα δάχτυλά του, ενώ χρειαζόταν σωλήνα για να καθαρίζει το λαιμό του κάθε 15 λεπτά.

Μέχρι το τέλος της ζωής του, αφιέρωνε τον χρόνο του στο gaming. Εκεί είχε δημιουργήσει τη δική του κοινότητα, εκεί θεωρούσε πως «τον εκτιμούν». Η διέξοδός του ήταν ο χαρακτήρας που είχε δημιουργήσει στο World Of Warcraft, ο Ιμπελίν (Ibelin). Και κάτι που για έναν άλλο μπορεί να είναι απλώς μια οθόνη, για τον Ματς Στιν ήταν «μια πύλη προς οπουδήποτε επιθυμεί η καρδιά».

UPDATE

ΗΠΑ: Ένα εξάχρονο αγόρι ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση για να καταφέρει να υιοθετήσει ένα γατάκι

Την ημέρα του θανάτου του, οι γονείς του αποφάσισαν να επικοινωνήσουν με τους διαδικτυακούς φίλους του και να τους ενημερώσουν. Μιλώντας στον Guardian, η μητέρα του είπε πως θυμάται ακόμα πόσο θολά ήταν όλα εκείνο το βράδυ, κι ας έχουν περάσει 10 χρόνια. Αν και δεν είχαν πρόσβαση στον λογαριασμό του στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο πατέρας του βρήκε τον κωδικό πρόσβασης στο blog του και έκαναν μια ανάρτηση. Μέσα σε λίγα λεπτά, emails από κάθε άκρη του κόσμου άρχισαν να καταφθάνουν.

Η ιστορία του Ματς Στιν, στο Netflix

Την ιστορία του Ματς Στιν, αφηγείται τώρα το «The Remarkable Life of Ibelin», ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο ετοιμάζεται για τέσσερα χρόνια και πρόκειται να προβληθεί στο Netflix στις 25 Οκτωβρίου. Η οικογένεια του Στιν είχε προσεγγιστεί και στο παρελθόν, για μια ταινία για τον Ματς. «Είπαμε όχι σε όλες. Ήταν πολύ κοντινό, πολύ προσωπικό, πολύ συναισθηματικό», είπε ο πατέρας του στον Guadian και τόνισε πως αργότερα ένιωσαν μια σύνδεση με τον Μπέντζαμιν Ρις, έναν κινηματογραφιστή ο οποίος, στα 35 του χρόνια, έχει την ίδια ηλικία που θα είχε ο Ματς, εάν ζούσε.

Το ντοκιμαντέρ ξεκινά με την αφήγηση της ιστορίας της ζωής του Ματς, μέσα από οικογενειακά αρχεία βίντεο. Μια από τις πιο οδυνηρές στιγμές της ταινίας είναι όταν η μητέρα του μιλάει για τις ενοχές που νιώθει για την ασθένεια του γιου της, επειδή είναι φορέας του γονιδίου Duchenne. «Ακόμα το νιώθω αυτό μερικές φορές», παραδέχεται σήμερα. «Ξέρω ότι είναι λάθος. Μίλησα στον Ματς γι' αυτό. Μου είπε, 'Μην το λες αυτό μαμά. Δεν φταις εσύ"». Στη συνέχεια, η ταινία κάνει μια πλήρη στροφή, αλλάζοντας ξαφνικά σε κινούμενα σχέδια, βυθίζοντας το κοινό στο WoW.

Ο Ματς έκανε στενούς φίλους στο διαδίκτυο και άγγιξε τις ζωές τους. Αλλά για χρόνια έκρυβε την ασθένειά του στο WoW, ένα μέρος όπου δεν τον καθόριζε η αναπηρία. «Τα παιχνίδια είναι το καταφύγιό μου», έλεγε. «Είμαι ασφαλής εδώ, με εκτιμούν».

To συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ έρχεται σε μια εποχή που οι γονείς αγωνιούν για το πόσο χρόνο μπροστά στην οθόνη μπορεί να περνάει ένα παιδί. Αλλά, λόγω της αναπηρίας του, οι γονείς του Ματς του επέτρεπαν να περνάει περισσότερο χρόνο εκεί. Στα διαλείμματα στο σχολείο, ενώ τα άλλα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο, ο Ματς έπαιζε με το δικό του παιχνίδι. Και κοιτάζοντας πίσω, ο πατέρας του εύχεται να είχε καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια για να καταλάβει πόσο σημαντικό ήταν αυτό για τον Ματς.