Τριάντα χρόνια μετά την συγγραφή της, η «Μήδεια» του Μποστ κάνει την πρώτη της εμφάνιση στην Επίδαυρο. Τολμηρή, ανελέητη και εύθυμη όπως όταν πρωτοπαίχτηκε από τον θίασο της Στοάς. Ο Γιάννης Καλαβριανός ήταν τότε εκεί ως νεαρός θεατής. Όπως είναι και τώρα. Γιατί η «Μήδεια» τον βαπτίζει τον στην ιαματική κολυμπήθρα της αργολικής σκηνής. Αυτή θα είναι και η πρώτη φετινή συμμετοχή του Εθνικού Θεάτρου στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου.
Γεύση από πρόβα
Η Μελίνα Παιονίδου καλεί την πρωταγωνιστική ομάδα πίσω από τις κερκίδες του «Σχολείου» της Ειρήνης Παππά για το καθιερωμένο φωνητικό ζέσταμα πριν την πρόβα. Αν και στις 19.00 το απόγευμα, ο ήλιος στέκει ακόμα ψηλά και οι συντελεστές της «Μήδειας» κατοχυρώνουν τα σκιερά σημεία του προαυλίου. Με τις καλόηχες ασκήσεις και αναπνοές τους στ’ αυτιά, ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλαβριανός και η χορογράφος της παράστασης Μαριάννα Καβαλλιεράτου οργανώνουν την πρόβα με τις σκηνές συνόλου που θα ακολουθήσει. Ο Θοδωρής Οικονόμου είναι ήδη καθισμένος στο πιάνο του, αν και, για την ώρα, ακούγεται η άρπα (της μουσικού Μαρία Χριστίνα Χάρπερ) και το σαξόφωνο (του Δημήτρη Χουντή).
Φορώντας στοιχεία από τα πληθωρικά κοστούμια τους (δια χειρός Βάνας Γιαννούλα) – άλλη με χρυσά γοβάκια, άλλος με μεταξωτή φούστα, μια τρίτη με ελληνική περικεφαλαία -κ.ο.κ. – ο 20μελής θίασος της Μήδειας παρατάσσεται μπροστά από το ολόχρυσο ερειπωμένο παλάτι (της Εύας Μανιδάκη) σε μια οριζόντια διάταξη χορεύοντας με χάρη… καν -καν. Στον, πολλαπλών ερεθισμάτων, κόσμο του Μποστ τίποτα δεν σε εκπλήσσει. Εξάλλου, πρόκειται για το ανέβασμα μιας σπουδαίας νεοελληνικής κωμωδίας. «Υπήρξαμε πολύ πιστοί σ’ αυτήν την τραγωδία. Κι από την πολλή πιστότητα, κάναμε κωμωδία» επιβεβαιώνουν τραγουδιστά και, εν χορώ, οι πρωταγωνιστές της.
