Το πιθανότερο είναι ότι έχεις ήδη ακούσει το όνομα Τιτάνας από κάποιον Αθηναίο που βρέθηκε στο new age καφενείο, πίσω από την Καλλιρόης. Δεν έχει προλάβει να κλείσει έναν μήνα ζωής και η πόλη συρρέει για να πιει ένα τσιπουράκι το μεσημέρι ή για να πιει χαλαρό ποτό, ακόμα και στα σκαλάκια δίπλα από το μαγαζί.
Βρεθήκαμε εκεί ένα πρωί Πέμπτης, που όλοι είναι στις δουλειές τους και μπορείς πραγματικά να απολαύσεις έναν καφέ, ή το υποβρύχιό σου σε αυτή την περίπτωση. Σε ένα μαγαζί που πρωτίστως είναι στέκι για τους ιδιοκτήτες του και μετά για τους πελάτες.
«Θέλαμε να νιώθουμε ωραία σε ένα απλό αλλά σύγχρονο καφενείο όπου όλοι θα είναι ευπρόσδεκτοι και θα είναι χαλαρά», μου εξηγεί ο ένας εκ των ιδιοκτητών, Μίλτος Κοντογιάννης, που στην πραγματικότητα ασχολείται με το design και έχει δικό του studio.
Μαζί με τον Λεωνίδα Δεληγιάννη, που τον ξέρουμε από το Kobra, το Κάιν και το καινούριο Ρεσιτάλ, και που εκτός από συνεργάτες είναι και χρόνια φίλοι, εντόπισαν τυχαία ένα σημείο που κάποτε ήταν αποθήκη, και που έμελλε να γίνει hot στέκι για τους Αθηναίους.
Θα ταυτιστείς σίγουρα μαζί τους, αν είσαι 30something και σου λείπει το χωριό σου και η πλατεία της. Οι δύο συνεργάτες μεγάλωσαν στα Τρίκαλα και την Ηλεία και ήθελαν να φέρουν την απλότητα του καφενείου του χωριού. Όχι πολύπλοκα πράγματα, όχι κοκτέιλ, ούτε καν κουζίνα.
Ο εσωτερικός χώρος είναι μόλις 13,5 τετραγωνικά μέτρα, δεν ψήνει, αλλά σου φτιάχνει καφέ, σου σερβίρει ψωμί με τυρί και γαλοπούλα ή γάλα με κόκο ποπς για πρωινό, για να θυμηθείς και τα παιδικά σου χρόνια αλλά και μεζέ, όπως γράφει ο κατάλογος για να συνοδεύσεις το τσιπουράκια από τη Ζίτσα. Οι επιλογές δεν είναι πολλές, αλλά πάντα υπάρχει κάτι για να συνοδεύσεις το αλκοόλ ή για να γλυκαθείς με επιδόρπιο κρέμας και μπισκοτάκι. Ή με το υποβρύχιο για τους αληθινούς παρελθοντολάγνους.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο του Τιτάνα, είναι ότι δεν θέλει να ενοχλεί τη γειτονιά και αυτός είναι ο λόγος που δεν θα ακούσεις μουσική. Τα τραπέζια είναι λίγα έξω, αλλά πάντα μαζεύεται κόσμος που θα πιει ποτό στα όρθια.
Ακολουθεί πραγματικά τη λογική του χωριού, που πας απλά για να αράξεις σε μία καρέκλα και να αδειάσεις το μυαλό σου. «Ε, είναι και δύσκολο να βρεις στην Αθήνα απλό μεζέ με το τσιπουράκι σου», μου λέει ο Μίλτος ενώ είμαι έτοιμη να δοκιμάσω το τυρί με το σαλάμι και τα ντοματίνια και να τσιμπήσω ένα πατατάκι από το σακουλάκι που έρχεται επίτηδες ανοιγμένο. Θα βρεις και ντολμαδάκια, αλλά μην πας με σκοπό να φας κανονικά.
Σισμάνη 18, Νέος Κόσμος
