Η Maggie Gyllenhaal σκηνοθετεί τον εαυτό της, μιλά για το οσκαρικό "The Lost Daughter" και τη μητρότητα
Κλέλια Φατούρου
4 Μαρτίου 2022
Μπορεί η ταινία "The Lost Daughter" να ήταν η παρθενική δουλειά της στη σκηνοθεσία, αλλά οι 3 υποψηφιότητες για Όσκαρ τη δικαιώνουν.
Η Maggie Gyllenhaal είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης, μαμά δύο κοριτσιών, σύζυγος, αλλά κυρίως μία γυναίκα που δεν εφησυχάζει ποτέ και φροντίζει να δίνει ένα κομμάτι του πραγματικού εαυτού της σε ό,τι κάνει. Όπως στη φωτογράφηση του W Magazine, τη σκηνοθεσία της οποίας ανέλαβε η ίδια. Ήθελε ένα δυστοπικό noir αποτέλεσμα, με την ίδια να είναι ντυμένη με ρετρό κομμάτια και σε πλάνα που συνυπάρχει με τον σύζυγο και συνάδελφό της, Peter Sarsgaard.
Τον σκηνοθέτησε ξανά και στην ταινία "The Lost Daughter", ως σύζυγο της Olivia Colman. Πριν φτάσει όμως στις Σπέτσες, η Gyllenhaal είχε διαβάσει το βιβλίο της Ferrante και της είχε στείλει ένα γράμμα εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους ήθελε τα δικαιώματα του βιβλίου ώστε να το κάνει ταινία. Της εξήγησε ότι θέλει να μιλήσει για αυτά που δεν λέγονται και που σε κάνουν να νιώθεις άβολα σε ό,τι αφορά τη μητρότητα. Η Ferrante δέχτηκε, αρκεί να το σκηνοθετούσε η Gyllenhaal.
Η ιστορία ακολουθεί τη 48χρονη Leda, η οποία ταξιδεύει μόνη της στην Ελλάδα και έρχεται αντιμέτωπη με τη δική της ζωή, όταν γνωρίζει μία οικογένεια. Αποκαλύπτεται ότι είχε εγκαταλείψει τις κόρες της προκειμένου να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα και να κάνει σχέση με έναν άντρα. Η πρωταγωνίστρια παραδέχεται ότι «είναι μία αφύσικη μητέρα» και η Gyllenhaal δεν ξέρει αν υπάρχει ορισμός για τι θεωρείται φυσικό και τι όχι. Η μητρότητα, κατά την ίδια, είναι ένα πάντρεμα καλής και κακής μητέρας, απλά νιώθει ότι δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να παραδεχθούν κάτι τέτοιο.
Παραδέχεται ότι έχει ταυτιστεί με τον χαρακτήρα της Leda και βοήθησε τους ηθοποιούς να το κατανοήσουν, ούσα και η ίδια ηθοποιός. Αλλά μπόρεσε να μπει σε αυτή την ταινία εξαιτίας του δικού της ρόλου ως μητέρας. Ανήκει στην κατηγορία των ηθοποιών που προτιμούν να είναι σκηνοθέτες και νιώθει πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση όταν είναι μέρος του διαλόγου και μπορεί να μπει πιο βαθιά σε ένα project. Όπως μπήκε και σε αυτή τη φωτογράφηση, αν και ντρεπόταν λίγο. «Στην αρχή ήθελα να προστατεύσω τον εαυτό μου, δημιουργώντας μακρινούς χαρακτήρες, αλλά τελικά κατέληξα να είμαι ο εαυτός μου, όπως μου συμβαίνει σε όλα τα πράγματα».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο W Magazine
