30 νέοι Ουκρανοί γράφουν το ημερολόγιο του πολέμου και συγκλονίζουν με την ελπίδα τους

Αν είσαι το πολύ 30 χρονών, οι ιστορίες από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι σαν παραμύθια που σε βοηθούν να κοιμηθείς πιο εύκολα. Ιστορίες που έζησαν οι παππούδες μας (ή μάλλον οι γονείς τους) και μιλούν για σειρήνες, βομβαρδισμούς, να αφήνεις το σπίτι σου πίσω, να αφήνεις τον στρατιώτη άντρα σου πίσω, να μπαίνεις σε καταφύγια, να ξεχνάς τι μέρα είναι.

Από τις 24 Φεβρουαρίου, η Ουκρανία ζει έναν πόλεμο, που ξεκίνησε το 2014, και που κανείς δεν περίμενε ότι θα φτάσει σε αυτό το σημείο. «Φαντάσου να πέφτουν βόμβες στο Κίεβο», είπε γελώντας ο Aleksey στον φίλο του λίγες ώρες πριν μπει ο ρωσικός στρατός στην πρωτεύουσα.

#NOW

Ένα μικρό κορίτσι τραγουδά "Frozen" σε καταφύγιο της Ουκρανίας και δίνει ελπίδα σε όλους μας

30 νέοι άνθρωποι που μάθαιναν τα νέα από τα social media, όπως κι εμείς, και δεν πίστευαν ποτέ ότι οι απειλές θα μετατρέπονταν σε πράξεις. Ότι θα ξυπνούσαν στις 5 το ξημέρωμα με ήχους από σειρήνες και βόμβες. Ότι ο Πρόεδρος Volodymyr Zelensky θα ανακήρυττε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

«Τα χέρια μου έτρεμαν. Δεν ήθελα να ξυπνήσω κανέναν. Η κοπέλα μου κοιμόταν δίπλα μου, αλλά δεν είπα τίποτα. Η μητέρα μου ετοιμαζόταν για να πάει στη δουλειά, αλλά δεν είπα τίποτα. Όταν τελικά είπα ότι ο πόλεμος ξεκίνησε, η κοπέλα μου με κοιτούσε. Ο πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει πριν 8 χρόνια. Τώρα όμως μιλάμε για πλήρη εισβολή και θάνατο αμάχων», περιγράφει ο Daniyl.

Κάποιοι μάζεψαν ελάχιστα πράγματα και έφυγαν με το αυτοκίνητο, περιμένοντας υπομονετικά σε ουρά χιλιομέτρων. Κάποιοι μπήκαν στο πρώτο τρένο που βρήκαν, χωρίς να πληρώσουν εισιτήριο και πήγαν σε κάποια περιοχή της Ουκρανίας, μακριά από τους βομβαρδισμούς. Για άλλους, ήταν άλλη μία μέρα που θα πήγαιναν στη δουλειά και δεν ήξεραν αν πρέπει να ακυρώσουν τα meetings και πώς να φερθούν. Οι περισσότεροι όμως έμειναν. Ο Leonid πήγε στο σούπερ μάρκετ και πήρε 4 μπουκάλια κρασί, σε περίπτωση που χρειαστεί να φτιάξουν μολότοφ κοκτέιλ. Τα παιδιά στα καταφύγια έπαιζαν πόλεμο, γιατί αυτό άκουγαν από τους γονείς τους.

Η Vika είναι μεταφράστρια και καλλιτέχνης και έπρεπε να αφήσει το σπίτι της. Πάνω από το πιάνο της, είχε ζωγραφίσει τον Freddie Mercury, τον τραγουδιστή του αγαπημένου της συγκροτήματος. «Freddie, σε παρακαλώ, φύλαξε το σπίτι μου», του είπε κλείνοντας την πόρτα πίσω της. Μπήκε σε ένα τρένο για τη Βαρσοβία, το οποίο σταματούσε κάθε λίγες ώρες, έσβηνε τα φώτα και περίμενε να τελειώσουν οι πυροβολισμοί και οι βόμβες.

Η Anastasia κορόιδευε τους φίλους της που έκαναν pilates αλλά ξέρει πώς το τραύμα παγώνει το σώμα και δεν ήθελε να της συμβεί. Έτσι ξεκίνησε ξανά. Ο Alexander ανακάλυψε ένα παγωτό McFlurry στην κατάψυξη και χάρηκε πολύ. Θυμήθηκε πώς είναι να ζεις σε έναν πολιτισμένο κόσμο. Ο Aleksey ξέρει πολύ καλά πώς είναι να σε περνούν για Ρώσο σαμποτέρ. Ενώ καθόταν σε μία γέφυρα και σκρόλαρε στο κινητό, ένα όπλο σημάδεψε το πρόσωπό του. Έβαλε τα κλάματα, όχι για να τον λυπηθούν, αλλά ως συναισθηματική αντίδραση στο όπλο που σε σημαδεύει. Τον ανέκριναν και τον βασάνισαν συναισθηματικά.

Άνθρωποι που τσακώνονται μεταξύ τους για το καλό της πατρίδας, άνθρωποι που επιτίθενται ρατσιστικά σε άλλους, άνθρωποι που βλέπουν σαμποτέρ δίπλα τους. Ουκρανοί που πλέον ζουν στη Ρωσία και εύχονται στους συγγενείς τους να πεθάνουν. Κυρίως όμως Ουκρανοί που αλληλοστηρίζονται. Ο Markiian, σκηνοθέτης και DJ, έφτιαξε καταφύγια μέσω του Instagram για τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. Έκανε όμως μία υπόσχεση με τους φίλους του. Να μην μιλάνε για τον πόλεμο, αλλά για τα ταξίδια που ονειρεύονται να κάνουν.

Η Mariia μιλούσε με τους ενοίκους της πολυκατοικίας της σε chat και αντάλλασσαν πληροφορίες για το φαγητό, το νερό, την τοποθεσία του καταφύγιου. Ανάμεσά τους ήταν ένας Ρώσος που τους απειλούσε και ξέρει πού θα τους βομβαρδίσει. «Είχα την ευκαιρία να φύγω μέσα από τη δουλειά του άντρα μου. Όλα πληρωμένα. Είπα ότι δεν θα το κάνω. Είναι πιο εύκολο ψυχολογικά να μείνεις εδώ γιατί αν χάσεις τη ζωή σου, θα ανακουφιστείς. Αν όμως φύγεις και χάσεις την οικογένειά σου- πώς θα ζήσεις μετά»;

Στις 2 Μαρτίου, έρχεται η πρώτη τεράστια νίκη για τη Ρωσία, όταν το Kherson «πέφτει». Οι Ουκρανοί όμως έχουν μπει πλέον σε μία θλιβερή ρουτίνα. Η Marria σκέφτεται να πάρει γάτα όταν τελειώσει ο πόλεμος. Θα την ονομάσει Bayraktar, όπως το τούρκικο στρατιωτικό drone που χρησιμοποιούν οι στρατιώτες και να αντιμετωπίσουν τα ρωσικά τανκς. Πολλοί αστειεύονται με αυτό και πιστεύουν ότι σε 30 χρόνια από σήμερα, θα υπάρχουν πολλοί ενήλικες με αυτό το όνομα.

Η Masha έκανε γενέθλια στον σταθμό που είναι εθελόντρια. Η αρχηγός της ομάδας το θυμήθηκε και της έφερε τούρτα. Το αγόρι της της είπε να πάει στο σπίτι του και την περίμενε στον δρόμο με λουλούδια και δαχτυλίδι. Πλαστικό, αλλά κι αυτό είναι τόσο δύσκολο να βρεθεί στην Ουκρανία τώρα. Εκείνος της είπε ότι ήταν σημαντικό να το κάνει τώρα, γιατί δεν ξέρουν αν θα τα καταφέρουν. Εκείνη όμως κάνει υπομονή. Θέλει λευκό φόρεμα, λίγα λουλούδια, μία μικρή τελετή. Και σκέφτεται ότι θα ήθελε να κάνουν ένα παιδί. Όπως το σκέφτονταν οι γονείς της όταν διαλυόταν η Σοβιετική Ένωση στην Ουκρανία.

10 μέρες από την έναρξη του πολέμου, η Viktoriia ακούει βόμβες, αλλά πλέον ξέρει ότι δεν σημαίνουν όλες κίνδυνο. Κάποιοι ήχοι σημαίνουν ότι η Ουκρανία αντεπιτίθεται. Ο Yehor μετακόμισε νωρίς σε μία ήσυχη πόλη της κεντρικής Ουκρανίας, αλλά δεν πρόλαβε να αποχαιρετήσει την κοπέλα του. Ο γιατρός πατέρας της σκοτώθηκε ενώ προσπαθούσε να σώσει έναν ασθενή. Τώρα όμως την περιμένει να έρθει. Ο ίδιος είναι κωμικός και δουλεύει πάνω στο νέο του υλικό. Θεωρεί ότι το χιούμορ είναι πάντα παρόν, ειδικά σε εποχές πολέμου. Δεν σε θεραπεύει, αλλά σε αποτρέπει από το να τρελαθείς. Αν βρει ένα ασφαλές καταφύγιο και ένα μικρόφωνο, θα ξεκινήσει βραδιές comedy.

Στις 6 Μαρτίου, οι ρωσικές δυνάμεις βομβαρδίζουν τις διαδρομές διαφυγής, σκοτώνοντας 4 αμάχους πολίτες. Η Julia προσπαθεί να δει την ταινία Narnia με την οικογένειά της, την οποία ξεκίνησαν την πρώτη μέρα της εισβολής, αλλά τώρα της φαίνεται μάταιο. Τώρα ξέρει πολλούς ανθρώπους που πέθαναν. Θα δουν μία άλλη ταινία.

7 Μαρτίου και 2 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν φύγει από τη χώρα. Ο Daniyl έμεινε και έχει αποδεχθεί την κατάσταση. Έναν μήνα πριν τον πόλεμο είχε αυτοκτονικές σκέψεις και ένας ψυχίατρος του διέγνωσε μακροχρόνια κατάθλιψη. Πλέον δεν κάνει τέτοιες σκέψεις. Η Julia δεν σκοπεύει να φύγει από την Οδησσό. Να αφήσει το σπίτι, τη ζωή, το κρεβάτι, τη δουλειά της. Πιστεύει ότι τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα αλλού και το ίδιο λέει στον ναυτικό πατέρα της, που τους παρακαλά να φύγουν.

8 Μαρτίου. Όταν πέφτει το σκοτάδι, πρέπει να κλείσεις τα φώτα και να κοιμάσαι με ρούχα και παπούτσια. Ο αρουραίος που έσωσε ο Danyil έχει αποθρασυνθεί και θεωρεί ότι το σπίτι είναι και δικό του. Του αφήνει μικρά γλυκά και φροντίζει την πληγή κάτω από το μάτι του. Μία μέρα μετά, είδαμε τρέμοντας τις σκηνές του βομβαρδισμένου μαιευτηρίου στη Μαριούπολη. 1000 πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Ήταν η μέρα που πολλά ζευγάρια παντρεύτηκαν. Αν όχι σήμερα, πότε; Η Masha δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν ακούσει ASMR βίντεο, με ανθρώπους που μιλούν πολύ σιγά και απαλά. Την κρατά μακριά από τις αρνητικές σκέψεις της. Ο Leonid μίλησε στη γιαγιά του χτες και της ευχήθηκε τα συνηθισμένα: ευτυχία, υγεία και τον θάνατο του Πούτιν.

Η Viktoriia βρίσκεται στην πόλη Ivano-Frankivsk. Ένας φίλος του αδερφού της είχε ένα διαμέρισμα με δύο κρεβάτια για εκείνους. Ο 70χρονος γείτονάς της είναι πολύ καλός και τους υποδέχτηκε με μαρμελάδα και πίτα από τη γυναίκα του. Ενημέρωσε τη μαμά της όταν έφτασε, αλλά δεν τη βρίσκει από τότε. Μάλλον υπάρχουν προβλήματα με την τηλεφωνική σύνδεση αλλά εκείνη της στέλνει κάθε μέρα μηνύματα. Ίσως να τα βλέπει. «Μαμά, ξέρω ότι είσαι καλά, γιατί δεν μπορεί να μην είσαι, και είμαστε κι εμείς καλά. Ελπίζω να μπορέσεις να επικοινωνήσεις σύντομα μαζί μου. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Θα τελειώσει. Ελπίζω».

Διαβάστε το ημερολόγιο πολέμου εδώ