UPDATE #NOW

Christina P: Mom Genes - Το stand up για τη μητρότητα και τις μειονότητες που ευχόμαστε να μην είχαμε δει


Κλέλια Φατούρου

16 Μαΐου 2022

Christina P: Mom Genes - Το stand up για τη μητρότητα και τις μειονότητες που ευχόμαστε να μην είχαμε δει
Netflix
Το νέο special stand-up της κωμικού Christina Pazsitzky μας προκάλεσε αμηχανία

Υπάρχει μία νέα εποχή στο stand up comedy, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να την ακολουθήσουν όλοι. Είναι αυτή η γενιά των κωμικών που δεν πιστεύουν ιδιαίτερα στο cancel culture, στην πολιτική ορθότητα και στο να μην προσβάλεις τις μειονότητες ως κομμάτι του σόου σου.

Η Christina Pazsitzky είναι κωμικός, podcaster, σεναριογράφος και τηλεοπτική περσόνα. Κάνει podcast μαζί με τον σύζυγό της, και επίσης κωμικό, Tom Segura και μετά από 5 χρόνια απουσίας, επέστρεψε στο Netflix με ένα special για τη μητρότητα, τον συζυγικό βίο και το πόσο διαφορετικά μεγάλωσε η δική της γενιά.

Η 46χρονη κωμικός είναι από εκείνες που έχουν τρομερά έντονη παρουσία στη σκηνή, με ατελείωτες χειρονομίες, γκριμάτσες, χορογραφίες και κρεσέντο στη φωνή. Είναι πολύ καλή στο delivery και προσφέρει άφθονο γέλιο, αλλά αυτή της η αποχή (εξαιτίας της μητρότητας), μάλλον την άφησε πίσω σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές εξελίξεις. Ή απλώς επέλεξε να τις αγνοήσει, θυμίζοντας την οπτική του Dave Chappelle.

Η γενιά Χ, όπως η ίδια Pazsitzky υποστηρίζει ως μέλος της με καμάρι, δεν μεγάλωσε με granola bars, ενυδάτωση και επικοινωνία. Οι σημερινοί 45άρηδες δεν άκουγαν "μπράβο", δεν έμαθαν την ενσυναίσθηση από τους γονείς τους και σκληραγωγήθηκαν. Μεγάλωσαν επίσης σε μία εποχή όπου ήταν πάρα πολύ οκ να γελάς με τον νανισμό, τον αυτισμό και τους γκέι, αλλά όλα αυτά τα ξέρουμε ήδη.

Αυτό που σίγουρα ξέρει να κάνει καλά είναι να μιλά ρεαλιστικά για τη μητρότητα, τις δυσκολίες, τις μέρες που θέλεις απλώς να εγκαταλείψεις και το πώς αλλάζουν όλα.
Το πρόβλημα με την Christina P όμως, είναι ότι διαιωνίζει όλα τα προαναφερθέντα στερεότυπα της γενιάς της, και το κάνει για να χλευάσει τους millenials που επιτέλους αγκαλιάζουν τη διαφορετικότητα, το diversity και όλες αυτές τις ορολογίες που μάλλον ενοχλούν την κωμικό. «Ευχαριστώ τη σκληρή και πολύ κακιά μητέρα μου γιατί με έκανε σκληρόπετση και αντέχω. Ευχαριστώ τον αλκοολικό μπαμπά μου που με έμαθε να παρτάρω από τα 7 μου σε κλαμπ». Αν και μιλά για όλα αυτά προκειμένου να δείξει ότι η ίδια σκοπεύει να είναι διαφορετική μαμά για τους γιους της, υπάρχει και η υπόνοια ότι «εμείς φάγαμε ξύλο και δεν πάθαμε τίποτα». Ναι, πάθατε.

Η εμμονή με τις μειονότητες

Τι πράγμα είναι αυτό με μερικούς κωμικούς που νιώθουν ότι είναι ιερό τους καθήκον να κάνουν το κοινό να γελάσει με τους νάνους, τους μαύρους, τους γκέι, τους χοντρούς; Είχαμε τον Dave Chappelle και την εμμονή του με την τρανς κοινότητα και τώρα έχουμε την Christina Pazsitzky που έπαθε Σεφερλή και κοροϊδεύει τους παχύσαρκους («που τουλάχιστον δεν κινδυνεύουν από βιασμό»), τους νάνους και τον αυτισμό.

Για την ακρίβεια, κοροϊδεύει την κουλτούρα της συμπεριληπτικότητας και γελάει με την ύπαρξη αυτιστικού ατόμου σε κινούμενα σχέδια ή απορεί που στο Sesame Street δεν είναι όλοι γκέι. Ok boomer. Και αφού προκαλεί γέλια με τη δυσανεξία στη γλουτένη και ότι ποτέ δεν θα πήγαινε με άντρα που δεν τρώει ψωμί, περνά στην απεικόνιση του οικογενειακού της βίου.

Πιο συγκεκριμένα, κάνει μία βουτιά στα 90s, τότε που οι άντρες δεν ξυπνούσαν μέσα στη νύχτα επειδή έκλαιγε το μωρό και αν τους δώσεις σεξ και αθλητικά, θα είναι ευχαριστημένοι. Ο cisgender άντρας της, όπως πολύ ειρωνικά αναφέρει, είναι ένας συνηθισμένος τύπος που θέλει απλώς να τρώει σάντουιτς και του δίνει σεξ κάθε 72 ώρες προκειμένου να μην θυμώνει. Και παραμένουμε στα 90s, όπου η Christina μεγαλώνει αγόρια που κατουράνε όπου βρουν και μαθαίνουν ότι ο Pepe Le Pew μπορεί να είναι βιαστής, αλλά δεν είναι όλοι οι Γάλλοι. «Το μόνο σίγουρο είναι ότι βρωμάνε».

Το κλείσιμο του σόου της ακολουθεί την ίδια τακτική με εκείνη του Chappelle και αυτό είναι που κάνει το special της ακόμα πιο θλιβερό. Αφού προσβάλει τους πάντες και καθαρίζει με ένα «είμαι καλός άνθρωπος αλλά όχι τέλειος», κάνει έναν δακρύβρεχτο μονόλογο για τη μητρότητα (με πραγματικά δάκρυα) και κάνει ξεκάθαρη επίκληση στο συναίσθημα. Σαν τον Jimmy Savile που κακοποίησε εκατοντάδες ανθρώπους αλλά εξιλεώθηκε με φιλανθρωπίες.

TAGS