Έρευνες δείχνουν πως το παγωτό προστατεύει από τον διαβήτη. Γιατί όμως οι επιστήμονες δεν μιλούν γι' αυτό;

Σύμφωνα με το «The Atlantic», το 2018 ένας διδακτορικός φοιτητής του Χάρβαρντ, ο Andres Ardisson Korat πραγματοποίησε μελέτη και κατέληξε σε ένα παράδοξο συμπέρασμα.

Μπορεί να έχουμε συνδυάσει το παγωτό ως ένα επιδόρπιο που περιέχει ζάχαρη και επομένως δεν είναι μια υγιεινή επιλογή, όμως φαίνεται πως για όσους πάσχουν από διαβήτη, η κατανάλωση παγωτού συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων.

«Υπάρχουν λίγες εύλογες βιολογικές εξηγήσεις για αυτά τα αποτελέσματα», έγραψε ο Ardisson Korat στη διατριβή του για το «απροσδόκητο» αυτό εύρημα. Οι επιστήμονες εξακολουθούν να μπερδεύονται με τα ευρήματα του Ardisson Korat, όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Κατά τη δεκαετία του 1980, οι ερευνητές του Χάρβαρντ άρχισαν να συλλέγουν «ερωτηματολόγια συχνότητας τροφίμων» και ιατρικά δεδομένα από χιλιάδες εργαζόμενους στον τομέα της υγείας. Η πρώτη μελέτη παρατήρησης του πανεπιστημίου για τον διαβήτη τύπου 2 και τα γαλακτοκομικά δημοσιεύτηκε το 2005. Οι ερευνητές τότε είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η υψηλότερη κατανάλωση γαλακτοκομικών χαμηλών λιπαρών συσχετίστηκε με χαμηλότερο κίνδυνο διαβήτη.

«Η μείωση του κινδύνου διαβήτη σχετιζόταν σχεδόν αποκλειστικά με γαλακτοκομικά με χαμηλά λιπαρά ή χωρίς λιπαρά», εξήγησε ένα δελτίο ειδήσεων του Χάρβαρντ εκείνη την περίοδο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, οι άνδρες που κατανάλωναν δύο ή περισσότερες μερίδες άπαχου ή χαμηλών λιπαρών γάλακτος την ημέρα παρουσίασαν 22% χαμηλότερο κίνδυνο για διαβήτη.

Αυτά τα συμπεράσματα έρχεται να ενισχύσει με την έρευνα του και ο Andres Ardisson Korat.

Πώς μπορεί όμως να εξηγηθεί η διατροφική αξία του παγωτού και η προστασία που παρέχει απέναντι στον διαβήτη;

Το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι το μεγαλύτερο μέρος των πρωτεϊνών του παγωτού προέρχονται από το γάλα, με τις πρωτεΐνες αυτές να δημιουργούν έναν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη λόγω της ζύμωσης που έχουν υποστεί. Το λίπος που περιέχει το παγωτό εμποδίζει τη γρήγορη απορρόφηση του σακχάρου και επομένως βοηθά με το σύνδρομο στην αντίσταση της ινσουλίνης.

Τα συμπεράσματα αυτά ωστόσο, εξακολουθούν να προκαλούν σύγχυση στους επιστήμονες, οι οποίοι ζητούν περαιτέρω έρευνα επί του θέματος.