Η εφηβεία είναι μια δύσκολη και ιδιαίτερη περίοδος στη ζωή του ανθρώπου.
Την περίοδο αυτή οι εντάσεις και οι διαφωνίες μεταξύ των γονιών και των εφήβων εντείνονται. Καθώς, οι έφηβοι διεκδικούν τα δικαιώματα τους, προσπαθούν να διαμορφώσουν τη δική τους ταυτότητα και επαναστατούν σε κάθε μέθοδο επιβολής εξουσίας των γονιών τους. Φράσεις όπως «Είναι δική μου η ζωή, θα κάνω ότι θέλω», «είναι δικαίωμα μου να βγαίνω» πυροδοτούν την ένταση στην οικογένεια. Από την μια πλευρά, οι έφηβοι ισχυρίζονται, πως έχουν κάθε δικαίωμα για το πώς θα είναι τα μαλλιά τους, τα κριτήρια επιλογής φίλων, τα ρούχα που θα φοράνε και φυσικά υπερασπίζονται σθεναρά το δικαίωμα αυτό της επιλογής. Οι γονείς από την άλλη προσπαθούν μέσω τιμωρίας ή άλλης μεθόδου να πείσουν τους έφηβους για το αντίθετο.
Τι γίνεται όμως και οι γονείς δεν καταλαβαίνουν πως οι έφηβοι τους, είναι και αυτοί ελεύθερα όντα και ότι είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης να μάχεται κανείς για την ελευθερία του, όταν απειλείται από κάποιον. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν, πως οι έφηβοι δεν έχουν κάτι προσωπικό μαζί τους, απλά διεκδικούν τα δικά τους πιστεύω και δικαιώματα. Εξάλλου, τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεκινούν μέσα από το σπίτι.
Ένα περίεργο πράγμα που συμβαίνει με τους γονείς, είναι πως δεν θυμούνται πως ήταν, όταν υπήρξαν οι ίδιοι έφηβοι. Συνήθως, οι γονείς λένε πως και «εμείς υπήρξαμε έφηβοι, δεν κάναμε τέτοια πράγματα, ακούγαμε ή είχαμε αξίες». Έχοντας λοιπόν αυτό το «κενό μνήμης», οι γονείς δικαιολογούν τις προσπάθειές τους να διαπλάσουν τα παιδιά τους, να τα διαμορφώσουν, να τα κατηχήσουν, να τα αλλάξουν, να τα ελέγξουν, να τα προστατεύσουν. Πόσο συχνά οι γονείς λένε «Μα, εγώ πως θα του διδάξω τις αξίες μου»; ή «είναι παιδί ακόμα, δεν ξέρει, θα το μετανιώσει μετά, θέλω να το προστατέψω» και πόσες ακόμα φράσεις εκφράζουν την αγωνία τους.
Η απάντηση στην αγωνία των γονιών είναι ψυχραιμία. Οι γονείς όχι μόνο θα «διδάξουν» τις αξίες τους, αλλά αναπόφευκτα θα τις διδάξουν. Με απλά λόγια, οι γονείς ζουν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με τον κώδικα αξιών τους, τον οποίο τα παιδιά τους μαθαίνουν μέσω της παρατήρησης και της μίμησης.
Συνεπώς, οι γονείς δεν θα πρέπει να αγχώνονται και να έρχονται συνεχώς σε αντιπαράθεση με τους έφηβους. Σκεφτείτε:
• Αν συμπεριφέρεστε ως πρότυπο στις αξίες που θέλετε να υιοθετήσουν τα παιδιά σας, να είστε σίγουροι πως έχετε καταφέρει να τους το διδάξετε
• Προσπαθήστε να ακούσετε τι έχουν να σας πουν, με ενσυναίσθηση, αποδοχή και κατανόηση. Θυμηθείτε πραγματικά, τα δικά σας εφηβικά χρόνια.
• Δείτε τι έχει περισσότερο σημασία για εσάς, η σχέση σας με το παιδί σας ή το να κόψει τα μαλλιά του γιατί δεν σας αρέσουν;
• Βρείτε τη δύναμη να αποδεχτείτε ότι δεν μπορείτε να αλλάξετε, είναι το πιο δύσκολο κομμάτι του να είναι κανείς γονιός.
• Μείνετε κοντά στα παιδιά σας ως σύμβουλοι.
Κάντε likeστη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
