Flying high: Πώς η φωτογραφία ενός Σύριου πατέρα με τον γιο του άνοιξε τον δρόμο για μια νέα ζωή στην Ιταλία

Τον Ιανουάριο του περασμένου χρόνου, δουλεύοντας στα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας, ο φωτορεπόρτερ Mehmet Aslan καταγράφει στον φακό του τον Munzir al-Nazzal, έναν Σύριο άνδρα που είχε χάσει το πόδι του σε βομβιστική επίθεση.

Ο Munzir λίγο πριν τη λήψη έπαιζε με τον 5χρονο γιο του, Mustafa, ο οποίος γεννήθηκε χωρίς άκρα. Στη λήψη ο πατέρας στηρίζεται στην πατερίτσα του και σηκώνει το παιδί ψηλά στον αέρα. Ο ένας χαρίζει στον άλλον το πιο αληθινό χαμόγελο. Όπως λέει ο Munzir για τον 5χρονο: «Του αρέσει να βρίσκεται ψηλά στον αέρα γιατί του δίνει την αίσθηση ότι πετάει, είναι ένα είδος απελευθέρωσης για ένα παιδί που δεν έχει τα άκρα των χεριών και των ποδιών του».

#NOW

«Εργασία Μου»: Η πρώτη πλατφόρμα εύρεσης εργασίας για άτομα με νοητική αναπηρία στην Ελλάδα

«Οι κακουχίες της ζωής». O Aslan επέλεξε να ονομάσει έτσι τη συγκινητική φωτογραφία που έκανε τον γύρο του κόσμου και τον περασμένο Οκτώβριο βραβεύτηκε ως η «λήψη της χρονιάς» στα Siena international photo awards. Οι διοργανωτές της έκθεσης και η Καθολική Εκκλησία έλαβαν αμέσως δράση προκειμένου να βοηθήσουν την οικογένεια που εκείνη την περίοδο ζούσε κάτω από αντίξοες συνθήκες σε στρατόπεδο προσφύγων στην Τουρκία.

Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις και προσπάθειες, ο Munzir με τον 5χρονο Mustafa έφτασαν στην Ιταλία στις 21 Ιανουαρίου, χτίζοντας μια νέα ζωή που πυροδοτήθηκε μέσα από μία φωτογραφική λήψη. Όπως δηλώνει ο 33χρονος σήμερα Munzir: «Θα ευχαριστώ για πάντα τους Ιταλούς και την εκκλησία για όλα όσα έκαναν για εμάς. Αυτά τα 11 χρόνια, καμία χώρα δεν προσφέρθηκε να μας βοηθήσει και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ όλη αυτή την προσφορά».

Ο Munzir έχασε το δεξί του πόδι το 2014 από μια βομβιστική επίθεση στη χώρα του ενώ το 2017, οταν η γυναίκα του ήταν έγκυος στον Mustafa, τραυματίστηκε σοβαρά από μια επίθεση με τοξικό αέριο στην πόλη Khan Sheikhun της βορειο-δυτικής Συρίας, όπου 89 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

Η θεραπεία που έλαβε η Zeynep επηρέασε την υγεία του εμβρύου κι έτσι ο Mustafa γεννήθηκε χωρίς άκρα εξαιτίας μιας εκ γενετής ασθένειας. «Επί έντεκα χρόνια, η Συρία κάνει πόλεμο εναντίον των δικών της ανθρώπων. Εξαιτίας της εμπόλεμης ζώνης, χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τα χέρια τους ή τα πόδια τους, όπως ο σύζυγός μου. Και στην πόλη μου, τέσσερις ακόμη γυναίκες, θύματα της επίθεσης τοξικού αερίου, έφεραν στον κόσμο παιδιά με την ίδια δυσμορφία σαν του Mustafa».

Σύμφωνα με τον καρδινάλιο Augusto Paolo Lojudice: «Αυτή η ιστορία δείχνει πως υπάρχει κάτι ανώτερο. Ως άνθρωπος του κλήρου, την ανώτερη αυτή δύναμη, την ονομάζω "Θεό". Εσείς, μπορείτε να την ονομάσετε "ανθρωπότητα"»

Όπως προσθέτει ο Lojudice: «Η ιστορία του Mustafa και του Munzir, που δεν θα ήταν στην Ιταλία χωρίς τη συγκεκριμένη λήψη και την προσοχή του Τύπου, υπενθυμίζει ότι ο πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο από την ολοκληρωτική καταστροφή της ζωής».