Το Μουσείο της Αποτυχίας άνοιξε τις πόρτες του το 2017 στη Σουηδία και έχει από τότε ταξιδέψει στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τη Γαλλία και τον Καναδά. Εκθέτει αποτυχημένα προϊόντα, από γκάτζετ που κανένας δεν ζήτησε και δεν χρησιμοποίησε, μέχρι εφευρέσεις που δεν λειτούργησαν ποτέ όπως έπρεπε.
Δείτε κάποια από τα highlights της συλλογής εδώ:
IKEA a.i.r. (1980s)
Η σειρά της ΙΚΕΑ με τα φουσκωτά έπιπλα μεταφερόταν εύκολα και ήταν σίγουρα DIY, αλλά έχανε επίσης αέρα κάθε φορά που κάποιος χρησιμοποιούσε ένα από τα κομμάτια. Παρόλ’αυτά, παρέμεινε σε κυκλοφορία για σχεδόν 10 χρόνια.
TwitterPeek (2009-201)
Αυτή η συσκευή κόστιζε 200 δολάρια κι έτρεχε μόνο το Twitter- κι αυτό όχι πολύ καλά. Ο χρήστης μπορούσε να δει μέχρι 20 χαρακτήρες και τα 10 πιο πρόσφατα tweets στην οθόνη του, ενώ δεν μπορούσε να ανοίξει links.
Nintendo Power Glove (1989-1990)
Ήταν μία από τις πρώτες προσπάθειες της Nintendo να επενδύσει στη VR τεχνολογία, αλλά δεν πήγε πολύ καλά. Στις πρώτες 6 εβδομάδες πουλήθηκαν 600.000 κομμάτια, αλλά το γάντι δεν έκανε τίποτα σημαντικό ή εντυπωσιακό.
Η τεχνολογία ανίχνευσης κίνησης που ανταπτύχθηκε όμως για το γάντι ήταν ο πρόδρομος του σημερινού Wii.
Apple Pippin (1996-1997)
Το 1996 η Apple προσπάθησε να φτιάξει μια κονσόλα παιχνιδιών με λογισμικό Macintosh. Η κονσόλα λειτουργούσε εξαιρετικά, αλλά κόστιζε 600 δολάρια. Την ίδια εποχή, η Ν64 κόστιζε μόλις 200.
Η Apple Pippin βρισκόταν στα ράφια για ένα χρόνο, κατά τη διάρκεια του οποίου πουλήθηκαν 42 χιλιάδες κομμάτια, ενώ η Ν64 πούλησε 300.000 μόνο την πρώτη μέρα κυκλοφορίας της.
Nike Magneto (1995-1997)
Η Nike έφτιαξε γυαλιά χωρίς βραχίονες για δρομείς ή οποιονδήποτε άλλο ήθελε να μοιάζει σαν να ήρθε από άλλο πλανήτη. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι όποιος ήθελε να τα φορέσει έπρεπε να κολλήσει στο πρόσωπό του μαγνήτες για να τα στερεώσει.
