Η ηθοποιός μιλά για την εξέλιξη της κωμωδίας και της κοινωνίας τις τελευταίες δεκαετίες
Η Jennifer Aniston μίλησε για τη χρυσή δεκαετία που έζησε, από το 1994 έως το 2004, δηλαδή τότε που πρωταγωνιστούσε στα Φιλαράκια. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά και αναγνωρίζει και η ίδια το ότι τώρα είναι πιθανό να δεις τη σειρά με εντελώς άλλα μάτια.
«Υπάρχει μία ολόκληρη γενιά ανθρώπων που βλέπει τα επεισόδια και πιστεύει ότι είναι προσβλητικά. Υπήρξαν πράγματα που έγιναν χωρίς πρόθεση και κάποια που θα έπρεπε να είχαν μελετηθεί περισσότερο. Τότε όμως δεν υπήρχε η ευαισθησία που υπάρχει σήμερα», ανέφερε στο Associated Foreign Press.
Αν και η σειρά ανέδειξε πολύ σημαντικά θέματα, όπως η υιοθεσία και η μητρότητα μέσω παρένθετης, κρίθηκε για έλλειψη diversity στο cast αλλά και για το πώς χειρίστηκε τα επεισόδια με την trans μητέρα του Chandler. Οι δημιουργοί της σειράς έχουν ζητήσει συγγνώμη, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για 30 χρόνια πριν.
«Η κωμωδία και οι ταινίες έχουν εξελιχθεί. Απλά τώρα είναι λίγο πιο δύσκολο επειδή πρέπει να προσέχεις και τα πράγματα είναι περίεργα για τους κωμικούς. Η ομορφιά της κωμωδίας είναι ότι μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και τη ζωή. Κάποτε μπορούσες να γελάσεις με έναν ρατσιστή, γιατί με αυτόν τον τρόπο εκπαίδευες και το κοινό για το πόσο γελοίοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Τώρα δεν σου επιτρέπεται να το κάνεις».
Καταλαβαίνουμε αυτό που λέει η Aniston, για το πώς το χιούμορ και η ύπαρξη τέτοιων χαρακτήρων συμβάλει στο να αντιληφθείς τον ρατσισμό, αλλά μέσα από την ειρωνεία. Όπως συμβαίνει στην animated σειρά The Family Guy, για παράδειγμα. «Ο κόσμος χρειάζεται το χιούμορ, ειδικά στις Η.Π.Α., που αυτή τη στιγμή έχει χωριστεί σε στρατόπεδα».
Το πρόβλημα όμως με τους κωμικούς είναι ότι τα βάζουν με το cancel culture, επειδή δεν τους επιτρέπεται πια να χλευάζουν διάφορες κοινωνικές ομάδες. Και δεν είναι τυχαίο που συμβαίνει κυρίως με αυτούς που εκπροσωπούν παλαιότερες γενιές, όπως ο Ricky Gervais, ο Rowan Atkinson και ο John Cleese.
«Είναι ο θάνατος της δημιουργικότητας. Αν ανησυχείς συνέχεια για το αν θα προσβάλεις τους ανθρώπους, το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό. Αν, ας πούμε, πας σε ένα συνέδριο με Ρεπουμπλικανούς και πεις αστεία κατά των Δημοκρατικών, η ανταπόκριση θα είναι καλή. Αν κάνεις αστεία για τους ίδιους, δεν θα είναι. Αν πας στη γιαγιά σου για τσάι, δεν θα της πεις αστεία για σεξ. Όχι επειδή είναι παράνομο, αλλά επειδή είναι κακοί τρόποι», δήλωνε ο Cleese τον περασμένο Ιούλιο, αλλά δείχνει να μην καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι η πολιτική, αλλά ομάδες που έχουν υποφέρει από αυτά τα «αστεία», όπως οι trans ή οποιοσδήποτε από τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.
