Πολλοί είναι εκείνοι που αν τους ζητήσεις να περιγράψουν τα τρόφιμα θα τα ταξινομήσουν ως «καλά» και «κακά» – συχνά αυθόρμητα, σαν να μην συνειδητοποιούν καν ότι το κάνουν επειδή έχει ριζώσει τόσο πολύ στον τρόπο σκέψης τους. Και φυσικά πιστεύουν πως αν δεν τρώνε τέλεια, είναι αποτυχία.
Το φαγητό για εκείνους είναι ή άσπρο ή μαύρο και νιώθουν ένοχοι αν φάνε κάτι που θεωρούν λιγότερο τέλειο ή που ανήκει σε αυτή την «κακή» κατηγορία που υπάρχει στο μυαλό τους.
Πάντα στεναχωριέμαι όταν ακούω ανθρώπους να διακηρύσσουν πώς είναι «κακοί» επειδή τρώνε κάτι νόστιμο ή πώς «δεν πρέπει» να φάνε κάτι παρόλο που το θέλουν, γιατί απλώς έχουν ριζωμένη μέσα τους αυτή τη νοοτροπία…Τη νοοτροπία ότι πρέπει να νιώθουμε άσχημα αν έχουμε κάτι νόστιμο. Τη νοοτροπία ότι η απόλαυση από το φαγητό δεν είναι σωστή. Τη νοοτροπία στην οποία θα σας οδηγήσουν πολλές δίαιτες της μόδας.
Προφανώς μου αρέσουν τα θρεπτικά τρόφιμα και πιστεύω ότι ο κόσμος θα ήταν καλό να τα τρώει τις περισσότερες φορές. Αλλά τις περισσότερες φορές δεν σημαίνει πάντα. Μου αρέσουν οι πιο ελαφριές συνταγές και να φτιάχνω υγιεινές εκδοχές παλιών αγαπημένων, αλλά πιστεύω επίσης ότι μερικές φορές χρειάζεται απλώς να αφεθείτε σε κάτι ιδιαίτερο. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Στην πραγματικότητα, είναι καλό. Η άρνηση του εαυτού σας δεν τελειώνει ποτέ καλά μακροπρόθεσμα.
Μάλιστα όλο αυτό ξεκίνησα να το σκέφτομαι περισσότερο την περασμένη εβδομάδα, όταν άκουσα κάπου μια κυρία να λέει ότι είχε φάει πίτσα το προηγούμενο βράδυ και πόσο ένοχη ένιωθε γι' αυτό. Όμως η ενοχή είναι ο εχθρός της καλής υγείας, φίλοι μου. Το να νιώθεις ένοχος είναι αυτό που θα σε οδηγήσει στη σκέψη «Αφού έχω καταστρέψει τη διατροφή μου, θα φάω όλο το κέικ». Είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι αν ένα γεύμα ή μια μπουκιά δεν είναι τέλεια, ότι είσαι εντελώς αποτυχημένος.
Προσωπικά θεωρώ ότι τρώω υγιεινά, αλλά επίσης μου αρέσουν το κρασί, η μπύρα, η πίτσα, το παγωτό, τα γλυκά, τα μπισκότα... Και όταν απολαμβάνω περιστασιακά τα αγαπημένα μου τρόφιμα, δεν το βλέπω καθόλου ως αποτυχία.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεστε ένοχοι που ανταμείβετε κάθε τόσο με φαγητό τον εαυτό σας. Η μόνη αποτυχία, στα μάτια μου, είναι αν λαχταράς μια λιχουδιά και δεν την απολαμβάνεις. Τι κρίμα, σωστά;
Σίγουρα, δεν τρώω πίτσα, μπισκότα και παγωτό κάθε μέρα και δεν τα καταναλώνω όλα αυτά ταυτόχρονα. Δεν θα ένιωθα και τόσο ωραία αν το έκανα. Αλλά αν μια μέρα λαχταρώ πραγματικά ένα από αυτά τα φαγητά, τότε θα το έχω. Και αν μπορώ να προσθέσω και λίγη σαλάτα για να πάρω τις φυτικές ίνες από τα λαχανικά ταυτόχρονα, θα το κάνω. Αν όχι, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου.
Όταν ήμουν μικρή μια από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις από τον παππού και τη γιαγιά μου ήταν ότι σχεδόν κάθε απόγευμα έπιναν τσάι και έτρωγαν μπισκότα. Δεν υπήρχε τίποτα ένοχο ή μυστικό ή «ωχ, δεν έπρεπε να το κάνουμε αυτό» - απλώς καθόντουσαν και απολάμβαναν ο ένας την παρέα του άλλου μαζί με λίγο τσάι και μπισκότα, και συνέχιζαν την ημέρα τους.
Έτσι λοιπόν την επόμενη φορά που θα θελήσετε μια λιχουδιά, σκεφτείτε τους παππούδες μου. Απολαύστε αυτό το φαγητό που λαχταράτε αυτή τη στιγμή. Και μετά - προχωρήστε.
Ακολουθήστε το jenny.gr στο google news και μάθετε τα πάντα γύρω από τη διατροφή, τη γυμναστική, το σεξ και την ψυχική υγεία.
