Oι άνθρωποι που μεγάλωσαν με γονείς με χαμηλό EQ, συνήθως έχουν αυτές τις 7 συμπεριφορές
JTeam
22 Σεπτεμβρίου 2025
Πολλά παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες όπου τα συναισθήματα τους αγνοούνται, απορρίπτονται ή δεν αναγνωρίζονται, διαμορφώνουν ως ενήλικες «ταυτότητες» με βάση αυτήν τη συναισθηματική στέρηση. Ακόμα κι αν οι γονείς ήταν καλοπροαίρετοι, η συναισθηματική απουσία – η έλλειψη επαφής, ενσυναίσθησης ή υποστήριξης, αφήνει σημάδια που συχνά εκδηλώνονται στις ερωτικές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Χωρίς να το αντιλαμβάνονται πλήρως, οι άνθρωποι αυτοί υιοθετούν συγκεκριμένες συμπεριφορές που μοιάζουν φυσικές, αλλά στην πραγματικότητα είναι αποτέλεσμα μιας παιδικής ηλικίας όπου τα συναισθήματα θεωρούνταν βάρος. Γιατί, όπως έχουμε πει ξανά, το EQ ή η συναισθηματική νοημοσύνη, είναι ό,τι πιο σημαντικό σε μια σχέση, ειδικά στις σχέσεις παιδιών και γονέων. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα μπορεί να καλλιεργηθεί – μέσα από ενσυνειδητότητα, θεραπεία, υγιείς σχέσεις και, κυρίως, τη διάθεση για προσωπική αλλαγή.
Oι άνθρωποι που μεγάλωσαν με γονείς με χαμηλό EQ, συνήθως έχουν αυτές τις 7 συμπεριφορές στις σχέσεις τους.
- Συναισθηματική απόσταση και δυσκολία έκφρασης
Οι ενήλικες που μεγάλωσαν με γονείς με χαμηλό EQ τείνουν να κρατούν απόσταση στις σχέσεις τους. Φαίνονται «απόμακροι», δύσκολοι στο να τους καταλάβεις. Όχι επειδή δεν έχουν συναισθήματα, αλλά γιατί έχουν μάθει να τα κρατούν μέσα τους – συχνά από ανάγκη επιβίωσης σε ένα σπίτι όπου η έκφραση συναισθημάτων προκαλούσε αμηχανία ή αδιαφορία.
- Φόβος της οικειότητας
Η εγγύτητα συχνά τους προκαλεί άγχος. Ενώ επιθυμούν βαθιά σύνδεση, την ίδια στιγμή τη φοβούνται. Νιώθουν ότι όταν αρχίζει να δημιουργείται πραγματική εγγύτητα, χρειάζεται να απομακρυνθούν για να προστατευτούν. Αυτή η ταυτόχρονη επιθυμία και αποφυγή δημιουργεί ένα μοτίβο που φθείρει τις σχέσεις. Το παράδοξο του να μεγαλώνεις με συναισθηματικά μη διαθέσιμους γονείς είναι ότι ταυτόχρονα λαχταράς την οικειότητα και τη φοβάσαι.
- Υπερεπαγρύπνηση και ανασφάλεια
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αναπτύξει ένα είδος «συναισθηματικού ραντάρ». Εντοπίζουν μικρές αλλαγές στη συμπεριφορά των άλλων – ένα βλέμμα, μια παύση, έναν τόνο φωνής και τα ερμηνεύουν συχνά ως απόρριψη ή απειλή. Αυτή η συνεχής επιφυλακή τους εξαντλεί και εντείνει την ανασφάλεια στις σχέσεις. Αυτό μεταφράζεται σε ένα ιδιόμορφο είδος άγχους. Αναλύουν κάθε αλληλεπίδραση, ψάχνοντας για σημάδια ότι ο σύντροφός τους απομακρύνεται.
- Τάση για προσαρμογή
Πολλοί μαθαίνουν από μικροί να προσαρμόζονται στις ανάγκες των άλλων, προσπαθώντας να «κερδίσουν» λίγη στοργή ή αποδοχή. Ως ενήλικες, μπορεί να αλλάζουν προσωπικότητα ανάλογα με τον σύντροφό τους. Αυτή η υπερβολική προσαρμοστικότητα δυσκολεύει την ανάπτυξη αυθεντικής σχέσης και τους απομακρύνει από τον πραγματικό τους εαυτό. Η «τραγωδία» αυτής της αλλαγής χαρακτήρα, είναι ότι εμποδίζει την πραγματική οικειότητα. Πώς μπορεί κάποιος να σε αγαπήσει όταν εσύ συνεχώς προσαρμόζεις τον εαυτό σου ώστε να ταιριάζει με αυτό που νομίζεις ότι θέλει;
- Υπερβολική αυτονομία
Η ανεξαρτησία παρουσιάζεται σαν αρετή, αλλά συχνά λειτουργεί ως άμυνα. Όταν κάποιος έχει μάθει ότι η συναισθηματική στήριξη δεν είναι διαθέσιμη, παύει να τη ζητά. Οι άνθρωποι αυτοί δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια, να δείξουν ευαλωτότητα ή να μοιραστούν τα βάρη τους – κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση.
- Υποτίμηση των δικών τους αναγκών
Ένα κοινό μοτίβο είναι η τάση να υποβαθμίζουν τον δικό τους πόνο ή τις ανάγκες τους. Λένε συχνά πράγματα όπως «δεν ήταν τόσο σοβαρό» ή «άλλοι τα είχαν χειρότερα». Αυτή η στάση τους κάνει πιο επιρρεπείς στο να ανέχονται κακοποιητικές ή συναισθηματικά φτωχές σχέσεις, επειδή έχουν μάθει να αρκούνται στα ελάχιστα.
- Ένταση όταν «πέφτουν» οι άμυνες
Παρά τη φαινομενική ψυχρότητα, όταν κάποιος τελικά κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, μπορεί να ξεσπάσει μια έντονη συναισθηματική πλημμύρα. Από τη συναισθηματική πείνα περνούν σε υπερβολική εξάρτηση ή έντονη συναισθηματική έκφραση, κάτι που επίσης δυσκολεύει τη διατήρηση ισορροπημένων σχέσεων.
