Ειρήνη Αλεξοπούλου-Τσαντήλα: «Αυτό που διαπίστωσα τα χρόνια της πανδημίας είναι ότι είναι αδύνατο να είναι όλα τέλεια»

Αυτή την Κυριακή, οι μαμάδες στα περισσότερα μέρη του κόσμου γιορτάζουν πρώτη φορά με σχετική ελευθερία κίνησης μετά από δύο χρόνια πανδημίας. Από το Μάρτιο του 2020 μέχρι σήμερα, έχουν μπει στο λεξιλόγιό μας έννοιες που έχουν τεστάρει τα όρια όλων μας -lockdown, self-test, ασυμπτωματικός- και ακόμα περισσότερο των μαμάδων, που ξαφνικά βρέθηκαν να ισορροπούν ακόμα περισσότερες υποχρεώσεις απ'ότι συνήθως, με περιορισμένη πρόσβαση σε εξωτερική βοήθεια. Όπως είναι λογικό, για τις πολύτεκνες μητέρες οι υποχρεώσεις και τα άγχη πολλαπλασιάζονται, πόσο μάλλον την εποχή της πανδημίας.

Η Ειρήνη Αλεξοπούλου-Τσαντήλα, μητέρα 10 παιδιών και δασκάλα σε δημόσιο σχολείο, μας μίλησε για τις αλλαγές που έφερε η πανδημία του κορωνοϊού στην καθημερινότητα της δικής της οικογένειας.

WHO

Φαίη Καρρά: «Είχα το παιδί μου αγκαλιά και έγραφα εργασίες για το μεταπτυχιακό. Έβλεπα πως πολλοί άνθρωποι είχαν λόγο στη ζωή μιας γυναίκας»

Πώς απαντάτε όταν σας ρωτάνε «γιατί τόσα παιδιά»;

Από την αρχή του γάμου μας, με το σύζυγό μου βλέπουμε κάθε παιδί ως ένα ξεχωριστό δώρο στη ζωή μας. Κάπως έτσι, χωρίς να μπούμε πολύ σε μαθηματικούς υπολογισμούς, φτάσαμε στα 10 παιδιά.

Πώς διαμορφώθηκε η καθημερινότητα της οικογένειας και η σχέση σας με το σύντροφο και τα παιδιά σας μέσα σε αυτά τα 2 απαιτητικά χρόνια της πανδημίας;

Θα έλεγα ότι ο εγκλεισμός κατά τη πανδημία μας έδωσε περισσότερο κοινό χρόνο σαν οικογένεια. Τα παιδιά δεν είχαν εξωτερικές δραστηριότητες, όπως ποδόσφαιρο ή μουσική, οπότε έμεναν περισσότερο στο σπίτι. Τα μαθήματά τους βέβαια γίνονταν διαδικτυακά και χρειαζόταν να χρησιμοποιούμε ταυτόχρονα 7-8 ηλεκτρονικές συσκευές. Αυτό ήταν όντως πρόβλημα, αλλά το λύσαμε με κάποιες ρυθμίσεις στο χώρο και στο διαδίκτυο. Ο σύζυγός μου είναι γιατρός και εργαζόταν την περίοδο του lockdown, οπότε δεν ήταν πολλές οι ώρες που ήταν μαζί μας στο σπίτι. Προσπαθούσαμε όμως με περιπάτους, με ομαδικά και οικογενειακά παιχνίδια, με οικογενειακές ταινίες στο σαλόνι, με την προβολή παλαιών φωτογραφιών και την κατασκευή άλμπουμ, να σπάμε την μονοτονία του εγκλεισμού.

Τι σας βοήθησε να διατηρήσετε την υπομονή σας εκείνο το διάστημα;

Το διάστημα της πανδημίας η οργάνωση των καθημερινών εργασιών του σπιτιού και ο επιμερισμός τους στα παιδιά ήταν αναγκαίος, καθώς δεν είχα βοήθεια από καθαρίστρια ή γονείς. Υπήρχαν 7-8 καθήκοντα τα οποία εναλλάσσονταν σε κάθε παιδί –ανάλογα βέβαια και με τις δυνατότητες του- ώστε να υπάρχει κάποια υποστήριξη στις καθημερινές υποχρεώσεις του σπιτιού.

Από τη δική σας εμπειρία, πώς αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία τη μητρότητα,;

Η μητρότητα εμπνέει ακόμη σεβασμό στην ελληνική κοινωνία. Ωστόσο, η πολιτεία χρειάζεται να στηρίξει περισσότερο και έμπρακτα τη νέα μητέρα, ώστε εκείνη να μη νιώθει ότι οι κρατικοί φορείς αδιαφορούν και την έχουν εγκαταλείψει. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα ακόμη εμπόδιο στην απόκτηση και στην ανατροφή ενός παιδιού.

Υπάρχουν υποδομές για τις μεγάλες οικογένειες; Τι χρειάζεται εξέλιξη, τι πρέπει να αλλάξει, τι γίνεται σωστά;

Οι μεγάλες οικογένειες αντιμετωπίζουν επιπλέον δυσχέρειες, από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα θέματα. Από τα πιο βασικά προβλήματα είναι η εύρεση ενός σπιτιού που μπορεί να στεγάσει τόσα πολλά άτομα, αλλά ταυτόχρονα να παρέχει και άνεση κινήσεων για τη νοικοκυρά αλλά κυρίως για τα παιδιά, που θέλουν τον χώρο τους για να μελετήσουν και το μπαλκόνι τους ή τον κήπο τους για να παίξουν και να εκτονωθούν. Άλλες δυσκολίες που βιώνουν συνήθως οι πολύτεκνες οικογένειες είναι η μετακίνηση, που δεν μπορεί να γίνει με ένα απλό πενταθέσιο αυτοκίνητο, η εύρεση τόπου και τρόπου διακοπών, η ενισχυτική εκπαίδευση των παιδιών, οι σπουδές των παιδιών σε έναν τόπο και όχι σε πολλούς διαφορετικούς…Θεωρώ όμως ότι με αισιοδοξία και ελπίδα όλα διαχειρίζονται.

Μετά από 2 χρόνια πανδημίας, άλλαξαν οι προτεραιότητές σας σαν μητέρα και σαν γυναίκα; Υπάρχουν πράγματα που μάθατε για τον εαυτό σας και για το πώς χειρίζεστε αυτό το ρόλο; Αντιστοίχως, παρατηρήσατε συμπεριφορές τις οποίες αποφασίσατε να αλλάξετε;

Επειδή μέσα από κάθε δυσκολία αναδεικνύονται και θετικά, αυτό που διαπίστωσα αυτά τα δύο δύσκολα χρόνια της πανδημίας είναι ότι είναι αδύνατο να είναι όλα τέλεια. Έμαθα ότι δεν περνούν όλα από το χέρι μας και δεν μπορούν όλα να λυθούν μόνο με τις προσωπικές μας γνώσεις, δυνάμεις και ικανότητες. Αυτό με αποφόρτισε αρκετά. Μερικές φορές δημιουργούμε επιπλέον ανάγκες και φορτωνόμαστε με άγχος που οι ίδιες δεν αντέχουμε. Αλλά ας μη γίνουν όλα τέλεια, δεν χρειάζεται. Εξάλλου, το κάθε παιδί έχει το χαρακτήρα του, τις ανάγκες του, τις ιδιαιτερότητες του. Καλό είναι να αφιερώνουμε αποκλειστικό χρόνο στο καθένα. Αυτό θέλει αγάπη, έμπνευση και υπομονή. Σίγουρα είναι πολλές οι ελλείψεις και τα λάθη μας ως γονείς, όμως πιστεύω ότι υπάρχει ο Θεός να φροντίσει όπου εμείς υστερούμε.

Πόσο σημαντικό είναι για μια μητέρα, και ιδιαίτερα για μια πολύτεκνη μητέρα, να έχει ένα σύστημα στήριξης από άλλες μητέρες που μπορούν να καταλάβουν όσα περνάει, τα καλά και τα δύσκολα;

Προσωπικά η επικοινωνία με φίλες και η ανταλλαγή σκέψεων και ιδεών με ενισχύει. Δεν μου αρέσει να ακούω γκρίνια και απαισιοδοξία, οπότε με στηρίζουν πολύ οι θετικές απόψεις, τα καλά παραδείγματα και οι πρακτικές λύσεις, ειδικά από μητέρες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες και αγωνίες με εμένα.

Τι θα λέγατε στις μητέρες που προσπαθούν καθημερινά να φτάσουν τον δυσθεώρητο πήχυ που έχει τεθεί για εκείνες και ως αποτέλεσμα νιώθουν πιεσμένες και εξαντλημένες;

Μερικές πρακτικές προτάσεις που θα έκανα σε κάθε μητέρα και σύζυγο είναι να ψάξει να βρει μία ή δύο ώρες την εβδομάδα για τον εαυτό της, για να πάει για καφέ με μια φίλη της ή να ασχοληθεί με το χόμπι της. Να αναζητήσει επίσης μία ή δύο ώρες για μια βόλτα μόνο με το σύζυγο της. Μία έξοδος την εβδομάδα χωρίς παιδιά ανανεώνει τη σχέση του ζευγαριού. Τέλος, για τη δική μου οικογένεια επιδιώκω ένα ταξίδι τουλάχιστον κάθε τρεις μήνες. Δε χρειάζεται να είναι ακριβό και πολυτελές. Πιστέψτε με, ακόμη και μένα που έχω να ετοιμάσω τόσες βαλίτσες, αυτό με ανανεώνει!.