Ο Μάρτιος είναι μήνας ευαισθητοποίησης για την ενδομητρίωση. Περίπου 176 εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο υπολογίζεται ότι πάσχουν από την πολύ συχνή πάθηση, για την οποία δεν υπάρχει η απαιτούμενη ενημέρωση κι ευαισθητοποίηση.
Η ενδομητρίωση είναι μια καλοήθης γυναικολογική πάθηση η οποία αφορά 1 στις 10 γυναίκες παγκοσμίως. Αυτό συμβαίνει όταν έκτοπος ιστός του ενδομητρίου (φυσιολογική επένδυση της μήτρας), βρίσκεται εκτός από αυτήν και εγκαθίσταται κυρίως σε όργανα της πυέλου όπως, ωοθήκες, μήτρα (αδενομύωση), σάλπιγγες, έντερο, ουροδόχος κύστη, ουρητήρες και κάποιες φορές πιο μακριά από αυτή όπως στο διάφραγμα. Ο ιστός αυτός συμπεριφέρεται όπως αυτός του ενδομητρίου με αποτέλεσμα να επηρεάζεται από τις ορμόνες οι οποίες εκκρίνονται σε κάθε κύκλο και να αιμορραγεί σε κάθε έμμηνο ρύση. Με την πάροδο του χρόνου αυτό το αίμα και ο ιστός εξελίσσονται είτε σε κύστες, είτε σε ουλώδη ιστό, είτε σε όσους και παράλληλα προκαλούνται συμφύσεις στην περιοχή. Πολλές φορές τα όργανα κολλάνε μεταξύ τους λόγω των συμφύσεων με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η ανατομία της πυέλου.
Η 31χρονη Ελπινίκη Βέλλα διαγνώστηκε με ενδομητρίωση τον Νοέμβριο του 2018 με την απλή ετήσια εξέταση και από τότε έχουν αλλάξει πολλά στη ζωή της.
Η ιστορία της Ελπινίκης από τότε που μπήκε η ενδομητρίωση στη ζωή της
Διαγνώστηκα τον Νοέμβριο του 2018 με την απλή ετήσια εξέταση. Απλώς είχα τη φαεινή ιδέα να αλλάξω γιατρό μιας και με τον προηγούμενο, δεν είχα ποτέ αποτελέσματα στα χέρια μου. Ήμουν ασυμπτωματική. Υπέφερα μόνο τη δεύτερη μέρα του κύκλου και είχα ενοχλήσεις στην ωορρηξία. Θα πρότεινα γενικά να ακούτε το ένστικτο σας, όσον αφορά τους γιατρούς γιατί η εσωτερική μας φωνή είναι πολύ δυνατή.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, ήμουν ασυμπτωματική. Ξαφνικά λοιπόν, βρέθηκα με πέντε κύστες, τρεις στη μία ωοθήκη και δύο στην άλλη από 2,5 έως 4,5 εκατοστά ενώ οι ωοθήκες μου από το βάρος ήταν σαν να φιλιούνται, κολλημένες μεταξύ τους και ταυτόχρονα κολλημένες πίσω από τη μήτρα (καλά πήγε αυτό). Το μόνο που μου είπαν και οι τρεις γιατροί που με παρακολούθησαν ώσπου να καταλήξω σε αυτόν που θα με χειρουργούσε, ήταν πως αποκλείεται όλο αυτό να συνέβη σε έναν χρόνο. Και γενικά είμαι ένας τυπικός άνθρωπος με τις εξετάσεις κλπ.
Πριν το χειρουργείο, είχα επίπονη κυρίως δεύτερη μέρα του κύκλου και κάποιες ενοχλήσεις στην ωορρηξία. Μετά το χειρουργείο, ο πόνος έχει ελαχιστοποιηθεί και απλώς νιώθω μια ατονία. Δεν μπορώ να πω πως έχει επηρεάσει σημαντικά τη ζωή μου, σε σχέση με άλλες περιπτώσεις που ακούω ή διαβάζω. Αν εξαιρέσεις πως, λόγω των ορμονών που παίρνουμε καθημερινά, για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση, που έχει ως αποτέλεσμα να έχω βάλει κάποια κιλά, δεν έχω κάτι άλλο αρνητικό να πω. Δεν έχω ούτε πόνο στη σεξουαλική επαφή, ούτε τίποτα ευτυχώς.
Θεραπεία για την ενδομητρίωση δεν υπάρχει, υπάρχουν τα μπαλώματα και όπως ταιριάξουν στον καθένα. Μετά το χειρουργείο, μπήκα τεχνητά σε εμμηνόπαυση μέσω μιας ένεσης που κάνουμε για 6 μήνες. Έκτοτε παίρνω αντισυλληπτικά χάπια με τις κατάλληλες εξετάσεις περί θρομβώσεων κλπ. Αυτό που έχω να πω γενικά είναι πως θα ήθελα οι γιατροί να έχουν περισσότερο υπομονή και τρόπο να λένε/ εξηγούν μερικά πράγματα.
Η ενδομητρίωση στην Ελλάδα γίνεται τα τελευταία χρόνια γνωστή. Οι γιατροί ακόμα δεν έχουν εγκλιματιστεί επί του θέματος και ίσως σαν κοινωνία υπάρχει και το «τι θα πει ο κόσμος» επομένως δεν εκφραζόμαστε όλες οι γυναίκες με τον ίδιο τρόπο. Θα έλεγα τέλος, σε μια γυναίκα που μόλις διαγνώστηκε με τη νόσο, να ακούει το σώμα και το ένστικτο της, κυρίως. Με υπομονή και ψακτική όλα γίνονται.
