Το πρώτο super model ινδικής καταγωγής, που παρουσιάζει το Top Chef από το 2006, την εκπομπή Taste the Nation, γράφει βιβλία και θυμάται κάθε φαγητό που έχει φάει. Από χτες μέχρι τις πίκλες που προσπαθούσε να αρπάξει όταν ήταν μωρό.
Το 52χρονο πρώην μοντέλο όμως είναι και τόσα πολλά άλλα πράγματα μαζί. Μεγαλωμένη σε μία εποχή όπου η ομορφιά δεν γινόταν να συνδυάζεται με την εξυπνάδα, απέδειξε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα και, κυρίως, να μιλά για τα δύσκολα γεγονότα που διαμόρφωσαν αυτό που είναι σήμερα.
Το 1972, όταν ήταν 2 χρονών, μετακόμισε από τη νότια Ινδία στις Η.Π.Α. με τη μητέρα της. «Ο γάμος της ήταν συνοικέσιο και ο πατέρας μου ήταν πολύ δύσκολος. Ήταν ένας ταραχώδης γάμος, και εκείνη χώρισε ενώ ήξερε ότι θα την εξοστρακίσουν. Ήταν το μεγαλύτερο ταμπού». Αυτό το γεγονός όμως την έφερε στη Νέα Υόρκη, μία πόλη με Λατίνους, μαύρους, Κινέζους και ανθρώπους από τη Μέση Ανατολή. «Είμαι προιόν μίας φιλελεύθερης, Νεουορκέζικης ζωής». Δεν απομακρύνθηκε όμως από την ινδική φιλοσοφία. Έμενε πολύ στους παππούδες της, έτρωγε το φαγητό, μιλούσε τη γλώσσα, ασπάστηκε τη θρησκεία.
Δεν ήταν όμως όλα ρόδινα. Όταν ήταν 7 χρονών, την παρενόχλησε φίλος του τότε πατριού της. Όταν το είπε, την έστειλαν να μείνει στους παππούδες της για έναν χρόνο. «Εσωτερίκευσα το μήνυμα ότι αν μιλάς, σε διώχνουν». Στα 16, έπεσε θύμα βιασμού και δεν μίλησε σε κανέναν για αυτό, μέχρι πριν από 5 χρόνια, μέσα από ένα κείμενο στους New York Times.
«Ήταν η εποχή που κατηγορούσαν τον Brett Kavanaugh του Ανωτάτου Δικαστηρίου για σεξουαλική παρενόχληση, από την εποχή του Λυκείου. Εκείνος τα αρνήθηκε όλα, ο Trump υποτίμησε την αξιοπιστία των γυναικών που αργούν να βγουν να μιλήσουν και έκανα ένα tweet για την εμπειρία μου, όπως πολλές άλλες γυναίκες». Ένιωσε όμως ότι δεν αρκούσε. Ότι χρωστούσε στον νεότερο εαυτό της να πει περισσότερα. «Ήμουν 3 μέρες στο κρεβάτι, λες και είχα κάνει χειρουργείο χωρίς αναισθησία».
Αναφέρεται στον ρατσισμό του χώρου της μόδας και πώς τότε υπήρχαν μόνο λευκές γυναίκες στα εξώφυλλα. «Ξέραμε ότι ήταν ρατσιστικό αλλά το σχολιάζαμε όπως κάνουμε με τον καιρό. Μετά ξεχνιόταν. Ήταν δεδομένο και ήμασταν απλώς χαρούμενες επειδή είχαμε δουλειά». Ο Helmut Newton τη βοήθησε να αποδεχθεί περισσότερο τον εαυτό της όταν τη φωτογράφησε με φανερή την ουλή στο χέρι της, παράσημο από ένα τροχαίο στα 14.
Όσο για την παρενόχληση στον χώρο, πιστεύει ότι δεν έχει πολλές κακές εμπειρίες, επειδή καταλάβαινε τους ανθρώπους από μακριά. «Έκανα τη δουλειά μου και έμενα μακριά. Μία ή δύο φορές που δεν είχαν τον νου μου, δεν πήγε καλά. Αλλά ήταν τόσο πολύ συνηθισμένο στον χώρο μας». Η 13χρονη κόρη της πάντως ξέρει ήδη πολύ καλύτερα από εκείνη πώς να βάζει όρια ή να μην επιτρέπει. «Όταν ήταν στο νήπιο, της είπα ότι αν κάποιος την αγγίξει ή την αναγκάσει να τον/την αγγίξει, να φωνάξει όχι πολύ δυνατά. Πολλές φορές δεν το κάνουμε εξαιτίας του σοκ».
Με αφορμή τον γάμο της με τον αμφιλεγόμενο συγγραφέα Salman Rushdie, αναφέρεται στην ενδομητρίωση, αν και αποφεύγει να μιλήσει για εκείνον. Στην αυτοβιογραφία της όμως περιγράφει τη νόσο, η οποία διεγνώσθη μετά από 23 χρόνια βασανιστικών πόνων.
«Κάθε μήνα, ήμουν στο κρεβάτι για μια εβδομάδα δοκιμάζοντας τα πάντα. Οι φίλοι μου έπαιρναν δύο παυσίπονα και επέστρεφαν στις ζωές τους, ενώ εγώ έχανα εξεταστικές, ραντεβού, οικογενειακές συγκεντρώσεις. Αν είχα όμως στυτική δυσλειτουργία, θα υπήρχαν πολλά φάρμακα. Για την ενδομητρίωση δεν υπάρχει κανένα. Επίσης, αν έχεις στυτική δυσλειτουργία, νομίζω ότι μπορείς να πας κανονικά στη δουλειά σου. Όταν όμως πονάς τόσο πολύ, δεν μπορείς να κουνηθείς πέρα από την εμβρυακή στάση».
Η διάγνωση ήρθε το 2006, έκανε επέμβαση, αφαιρώντας τη μισή ωοθήκη και πήρε διαζύγιο. Σύμφωνα με την ίδια, «ήταν κακή επένδυση για τον σύζυγό της». Μετά όμως ξεκίνησε μία νέα ζωή. Καριέρα στην παρουσίαση γαστρονομικών εκπομπών και ακτιβισμός. Έφτιαξε τον Οργανισμό Ενδομητρίωσης της Αμερικής μαζί με τη γυναικολόγο της το 2009 και βρήκε τη φωνή της. «Έμαθα να μιλάω για τεράστια θέματα. Κανείς δεν θέλει να στέκεται σε ένα δωμάτιο και να μιλά για το αιδοίο του. Αλλά ήμουν τόσο θυμωμένη που συνέβαινε σε εμένα».
Απέκτησε την κόρη της το 2010 αν και οι γιατροί της το είχαν αποκλείσει. «Το βλέπω σαν καλό κάρμα επειδή ξεκίνησα αυτή την οργάνωση. Ήταν υπέροχη έκπληξη γιατί δεν είχα μισή ωοθήκη». Τώρα είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως των Ηνωμένων Εθνών και πολεμά για τα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών. Στον νέο κύκλο του "Taste the Nation", βρίσκουν μία πόλη στη Μασαχουσέτη που ήταν γεμάτο συμμορίες και ναρκωτικά στα 80s και 90s και κανείς δεν ήθελε να ζήσει εκεί, μέχρι που μετανάστες από την Καμπότζη την ανέστησαν.
Ταυτόχρονα, βλέπει και την ανάλαφρη πλευρά της ζωής, ειδικά μέσα από το Top Chef. «Στο τέλος της ημέρας, είναι απλά τηλεόραση. Οι σεφ παθιάζονται τόσο αλλά είναι προσωρινό. Το πιάτο με το φαγητό για το οποίο γίνεται τόσος χαμός θα καταναλωθεί και μετά θα πάει στην τουαλέτα. Ας έχουμε χιούμορ λοιπόν».
