Κι αν σου λέγαμε πριν από οτιδήποτε άλλο, ότι η τεμπελιά είναι σύμπτωμα κι όχι πρόβλημα; Μπορεί να σου φαίνεται ακραίο ή ριζοσπαστικό αλλά το να σου λένε ότι τεμπελιάζεις, είναι μια πολυφορεμένη ταμπέλα με αρκετή παρανόηση πίσω από τον ορισμό.
Αν παθιάζεσαι με την παραγωγικότητα, σε καταλαβαίνουμε, γιατί μαζί σου και ολόκληρη η κοινωνία αλλά το αποτέλεσμα σου φέρνει περισσότερη εξουθένωση και από αγώνα δρόμου. Τρέχεις να φτάσεις στην ώρα σου στη δουλειά, πηγαίνεις από meeting σε meeting, σημειώνεις όλο και κάτι νέο στις never-ending to-do λίστες σου και όλα αυτά με την ελπίδα να γίνονται πάντα με φοβερή όρεξη, ζήλο και ζωντάνια.
Κάπως έτσι, τείνουμε να πιστεύουμε ότι για να μας αξίζει η ξεκούραση, πρέπει να δουλεύουμε (ασταμάτητα και) σκληρά. Ο πολιτισμός μας είναι τόσο παθιασμένος με το χάος, που ο συγγραφέας Tim Kreider το περιγράφει σαν «ένα απεγνωσμένο χάμστερ που προσπαθεί να επιβιώσει».
Προσπαθώντας να κάνουμε τα πάντα με φοβερή παραγωγικότητα, καταλήξαμε να μιλάμε για τη μεγαλύτερη πανδημία ψυχικής υγείας που έχει καταγραφεί ποτέ
Ο ελεύθερος χρόνος είναι σοφός
Και όλο αυτό προσπαθούμε να το λύσουμε με τους πιο εσφαλμένους τρόπους. Η λύση είναι ήδη καταγεγραμμένη στον εγκέφαλό μας και δεν είναι άλλη από το ότι πρέπει επιτέλους να επιβραδύνουμε για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω με άλλη όρεξη.
Η δαιμονοποίηση της τεμπελιάς δεν είναι κάτι καινούριο αλλά δεν είναι και τίποτα άλλο πέρα από ένας καλός μύθος, ένας μύθος που έχουμε μάθει να λέμε για να εξουθενωνόμαστε περισσότερο κάθε φορά που πάμε να το παίξουμε πιο παραγωγικοί.
Ο ελεύθερος χρόνος και η σημασία σου είναι κάτι που συζητιόταν ήδη από το 1932 όταν ο φιλόσοφος Bertrand Russell έλεγε πως «η αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου είναι σοφή και πρέπει να αναγνωρίζεται». Είναι το σημείο εκκίνησης για να μπορέσουμε και πάλι να πάρουμε μπρος, με λίγα λόγια.
Ένα βήμα τη φορά
Η βραβευμένη δημοσιογράφος Celeste Headlee στο βιβλίο της Do Nothing, δείχνει τον πραγματικό ένοχο πίσω από το συσσωρευμένο μας μίσος για την τεμπελιά. Οι έντονοι ρυθμοί της καθημερινότητας μάς έκαναν να βάζουμε ως προτεραιότητα τη δουλειά αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν είμαστε κατασκευασμένοι να δουλεύουμε τόσο όσο κοκορευόμαστε.
Είναι στη φύση μας να λατρεύουμε τον χρόνο που διαθέτουμε αποκλειστικά για τον εαυτό μας, τις στιγμές που μας επιτρέπουν να μην κάνουμε απολύτως τίποτα. Άσε λοιπόν λίγο χώρο για ταβανοθεραπεία και daydreaming και θα βρεις όλη τη χαμένη παραγωγικότητα που τόσο αποζητάς μακριά από κάθε είδους τοξικότητα.
