Η Geena Davis ασχολείται με τα στατιστικά της έμφυλης ανισότητας, before it was cool
Κλέλια Φατούρου
29 Μαΐου 2023
Η Geena Davis έγραψε το 2022 την αυτοβιογραφία "Dying of Politeness", μιλώντας για όλες τις αξίες που είχε ενδοβάλει ως παιδί για το πώς πρέπει να φέρεται ένα κορίτσι. «Όλα είναι καλά, πήγαινε με τα νερά των άλλων». H 67χρονη ηθοποιός διένυσε πολύ δρόμο από τότε που ήταν μικρή και οι ταινίες "Thelma & Louise" ή "A League of Their Own" έγιναν χαρακτηριστικά παραδείγματα των επιλογών τους. Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί.
Του χρόνου συμπληρώνονται δύο δεκαετίες από την ίδρυση του Ινστιτούτου που έφτιαξε για το Φύλα στα Μέσα. Το βασικό της κίνητρο ήταν οι ανδρικοί χαρακτήρες σε παιδικές ταινίες και σειρές. Ήταν πολύ περισσότεροι από τις γυναίκες. «Ήξερα ότι δεν υπήρχε καθόλου ισορροπία στον κόσμο, οπότε γιατί να μην πάμε στο 50/50;», λέει στους New York Times.
Και δεν ήταν μόνο ο αριθμός, αλλά και ο τρόπος εκπροσώπησης των γυναικών στην οθόνη. Πολύ πριν μπουν στις ζωές μας οι λέξεις diversity και συμπερίληψη, η Davis ήξερε ότι έπρεπε να κάνει κάτι. Ειδικά όταν εμφανιζόταν σε meetings και όλοι την καθησύχαζαν ότι αυτό είναι παλιό πρόβλημα και ότι έχει πια διορθωθεί. «Άρχισα να αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν μπορούσα να τους δείξω πραγματικά data».
Έφτιαξε λοιπόν μία ερευνητική ομάδα, με χορηγούς από την Google και το Hulu, για να καταδείξει όλο αυτό το χάσμα μεταξύ των φύλων. Το πήγε ένα βήμα παραπέρα, δείχνοντας τι συμβαίνει και σε θέματα ΛΟΑΤΚΙ, άτομα με αναπηρίες, διαφορετικού χρώματος, αλλά και γυναίκες άνω των 50. Σημείωση: τα στοιχεία δείχνουν ότι οι υπέρβαροι χαρακτήρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να απεικονίζονται ως βίαια άτομα. Μερικά στατιστικά δείχνουν ότι από το 1998 έως το 2005, μόνο το 28% των γυναικείων ρόλων μιλούσαν σε μεγάλες ταινίες. Ακόμα και στις animated. Στις εμπορικότερες ταινίες του 2018, ήταν 4 φορές πιο πιθανό για τις γυναίκες να εμφανίζονται γυμνές.
«Όταν άρχισε να συλλέγει πληροφορίες, ήταν απίστευτο. Δεν ήταν πια μία φεμινιστική υπόθεση. Υπήρχαν αριθμοί», είπε η Hillary Hallett, μία καθηγήτρια Αμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Columbia. Η Davis έγραψε ένα παιδικό βιβλίο, το "The Girl Who Was Too Big for the Page" για να μιλήσει για το δικό της βίωμα, ως το ψηλότερο παιδί στην τάξη. «Η μόνη μου ευχή ήταν να μην πιάνω τόσο χώρο». Τελικά το έκανε, αλλά όχι με το ύψος της. Έγινε ακτιβίστρια για τα δικαιώματα, όχι μόνο των γυναικών, αλλά και των μειονοτήτων που δεν εκπροσωπούνται στη μικρή ή μεγάλη οθόνη. Πηγαίνει σε meetings με τις σημειώσεις της, αλλά όχι για να κατακρίνει ή να κάνει shaming.
«Δεν πιστεύουμε ότι κάποιος θέλει απαραίτητα το κακό των γυναικών ή των μαύρων. Μπορεί να έχεις καλή πρόθεση, αλλά το αποτέλεσμα να δημιουργεί πρόβλημα». Με τη βοήθεια του AI εργαλείου, Spellcheck for Bias, μπορείς να εντοπίσεις τις προβληματικές επιλογές. Όπως το ότι βάζεις ένα μαύρο άτομο να είναι πιο επιθετικό απέναντι στον συνομιλητή του.
Τα νούμερα δυστυχώς δεν δείχνουν θεαματική εξέλιξη. Αν και οι γυναικείοι ρόλοι έφτασαν σε μία ισότητα μετά το 2019, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τη σκηνοθεσία. Το 2022, οι γυναίκες ήταν το 18%, ενώ οι Ασιάτισσες έπεσαν στο 7%, αν και το 2021 ήταν στο 10%. Επιπλέον, το 92% των παραγωγών ήταν λευκοί. «Πηγαίνουμε σίγουρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο Bill Gates αποκαλεί τον εαυτό του ανυπόμονο αισιόδοξο, και μάλλον ο χαρακτηρισμός ταιριάζει και σε εμένα».
